«Είμαστε σε κατάσταση πολέμου» λέει, μιλώντας στο MEGA, η Τζουλιάνα Ναχμία, κάτοικος Ισραήλ κοντά στην Ιερουσαλήμ.
«Τα τρία παιδιά μου είναι επιστρατευμένα αλλά όχι στο μέτωπο. Όλα είναι ένα μέτωπο. Η κατάσταση είναι πάρα πολύ άσχημη, επιδεινώνεται ώρα με την ώρα λόγω των νούμερων που ανεβαίνουν των νεκρών, των αγνοουμένων, των ομήρων και των τραυματιών. Μπορούμε να βγούμε από το σπίτι, η ερώτηση είναι αν θέλουμε να βγούμε αν δεν έχουμε ανάγκη».
Όπως η ίδια τονίζει, οι δύο γιοι της αλλά και η κόρη της είναι από τους χιλιάδες που έχουν επιστρατευτεί στον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς.
«Ως μάνα έχω να κλείσω μάτι τρεις μέρες. Ευτυχώς έχω συνεχή επικοινωνία με τα παιδιά μου. Είναι καλά αλλά πολύ κουρασμένα. Η κόρη μου φροντίζει τους τραυματίες στρατιώτες. Δεν μπορεί να μας μεταφέρει τις εικόνες, βρίσκεται συνεχώς με επαφή με τους τραυματίες. Δεν είναι εύκολες οι εικόνες που βλέπει αλλά είναι δυνατή και εκπαιδευμένη, είμαι περήφανη για αυτήν. Έρχεται στο σπίτι το βράδυ ράκος, λίγος ύπνος και λίγο φαγητό. Οι γιοι μου δεν μπορούν να επιστρέψουν».
Αν και οι σειρήνες δεν ηχούν πλέον συνεχώς, «ακούμε τα αεροπλάνα να περνάνε από πάνω μας 24 ώρες το 24ωρο».
«Δεν έχουν σταματήσει οι ρουκέτες. Τα βλέπουμε στην τηλεόραση, υπάρχει συνεχής ενημέρωση για το πού ρίχνουν».
«Κύμα αλληλεγγύης»
«Ο νους μας είναι στους γονείς που έχουνε χάσει τα παιδιά τους και σε όσους έχουν αγνοουμένους. Μεγάλη είναι η αλληλεγγύη του κόσμου και η ενότητα που έχουμε ως ισραηλινός λαός. Εγώ είμαι εθελόντρια και πηγαίνουμε συνεχώς φαγητά και προσφορές στους στρατιώτες, ό, τι μπορούμε», συμπλήρωσε η ίδια.
Εικόνες σοκ
Την ίδια στιγμή, οι ιστορίες που έρχονται από το Ισραήλ δεν έχουν τέλος.
Βίντεο που έχουν έρθει στη δημοσιότητα αποτυπώνουν την φρίκη του πολέμου με την εισβολή ενόπλων ακόμη και σε σπίτια πολιτών, τα οποία αργότερα χρησιμοποιούσαν ως ορμητήρια.
«Μπαμπά γιατί τα χέρια σου είναι γεμάτα με αίμα; Μπαμπά γιατί έχεις αίματα; Η αδερφή μου πέθανε. Την απήγαγε. Πήγε στον παράδεισο», ακούγεται να λέει ένα ανήλικο παιδί, την ώρα που στο σπίτι εισβάλλουν ένοπλοι και ακούγονται πυροβολισμοί.
Σε μια άλλη περίπτωση, ένα 9χρονο παιδί το οποίο βρίσκεται σε καταφύγιο, περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί εκεί.
«Εντάξει είμαι αλλά είμαι λίγο αγχωμένος. Θα το ξεπεράσουμε. Άκουσα πυροβολισμούς. Χτύπησαν το παράθυρο του καταφυγίου μας. Ακούσαμε πολλές σειρήνες και εκρήξεις. Ακούγονται και τώρα πυροβολισμοί. Είχα αγκαλιά την μαμά μου όλη την ώρα και της κρατούσα σφιχτά το χέρι. Δεν είναι εύκολο να το αντιμετωπίσεις αυτό όταν είσαι 9 χρόνων».