ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΑΠΕΙΝΟΥ,
Αναπληρωτή Γραμματέα Τομέα Προστασίας του Πολίτη
ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μια έντονη κινητικότητα στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Δηλώσεις, εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες «σύγκλισης» και «διαλόγου» εμφανίζονται με αυξανόμενη συχνότητα – πάντα με φόντο την… «ανάγκη για μια νέα προοδευτική πρόταση».
Ας μιλήσουμε όμως καθαρά.
Στην πράξη, αυτό που βλέπουμε δεν είναι τίποτα άλλο από την επαναφορά της παλιάς ιδέας για έναν ενιαίο φορέα της Κεντροαριστεράς — μια πρόταση που, όπως παρουσιάζεται, ούτε νέα είναι ούτε και ιδιαίτερα ειλικρινής.
Αν κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ ή στη λεγόμενη Νέα Αριστερά θέλουν να ανοίξουν συζητήσεις στρατηγικής, είναι δικαίωμά τους. Αν αναζητούν τρόπο να επιστρέψουν στο προσκήνιο, να ανασυγκροτήσουν τον χώρο τους, να δώσουν ρόλο στον Αλέξη Τσίπρα ή σε άλλα στελέχη, επίσης θεμιτό.
Δεν είναι θεμιτό όμως να σέρνουν μαζί τους το ΠΑΣΟΚ.
Δεν μπορώ να καταλάβω — ή καλύτερα, αρνούμαι να αποδεχτώ — πώς γίνεται να υπάρχουν σήμερα στελέχη που δηλώνουν ΠΑΣΟΚ, πατούν πάνω στην ιστορική του ταυτότητα, μιλούν στο όνομά του, και ταυτόχρονα συμμετέχουν σε σχήματα που ουσιαστικά επιδιώκουν την υπέρβασή του.
Αυτό δεν είναι αναζήτηση ενότητας. Είναι διπλοπροσωπία. Και για να το πω απλά: παίζουν σε δύο ταμπλό.
Δεν γίνεται να τιμάς το ΠΑΣΟΚ φορώντας το σαν κομματική φανέλα όταν σε συμφέρει και την ίδια ώρα να δουλεύεις – ανοικτά ή υπόγεια – για τη δημιουργία ενός νέου φορέα που, όπως ακούγεται, θα απορροφήσει όλα τα υπάρχοντα σχήματα.
Προσωπικά, δεν με τρομάζει η πολιτική συζήτηση. Δεν με ενοχλεί ο διάλογος. Με ενοχλεί η υποκρισία. Και κυρίως, με εξοργίζει η ιδέα ότι κάποιοι θεωρούν πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διαλυθεί δια της πλαγίας οδού, ως «αναγκαίο κακό» για τη γέννηση κάποιου νέου, απροσδιόριστου σχήματος.
Όχι, δεν θα γίνει έτσι.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα μιας χρήσης. Δεν είναι μεταβατικό στάδιο. Δεν είναι γέφυρα. Είναι ιστορική παράταξη, με ρίζες, πολιτική ταυτότητα, κυβερνητικό παρελθόν και κυρίως – με προοπτική για το μέλλον.
Η αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι εμμονή. Είναι στρατηγική ευθύνης.
Όσοι διαφωνούν, έχουν το δικαίωμα να ακολουθήσουν άλλους δρόμους.
Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να υπονομεύουν τον δρόμο που επιλέξαμε συλλογικά.
Όσο για εμάς που πιστεύουμε στο ΠΑΣΟΚ, στην ιστορία του αλλά και στη μετεξέλιξή του με βάση τις σημερινές ανάγκες, έχουμε ένα μόνο καθήκον:
Να μην αφήσουμε κανέναν να θολώσει τα νερά.
Η προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας δεν θα προκύψει από κόμματα-πείραμα.
Θα προκύψει από κόμματα με καθαρή ταυτότητα, κοινωνική γείωση και πολιτική ευθύνη.
Και αυτό, όσο κι αν ενοχλεί κάποιους, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να το εκπροσωπήσει ξανά.