Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, με αφορμή τη συνεχιζόμενη προσπάθεια εκ μέρους της κυβέρνησης να ολοκληρώσει με διαδικασίες fast track την καταστροφική επιλογή της, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την «αξιοποίηση» και άλλων παραθαλάσσιων και προστατευόμενων περιοχών, έκανε το ακόλουθο σχόλιο, μέρος του οποίου συμπεριέλαβε η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στο σχετικό δημοσίευμα:
Δυστυχώς και στην υπόθεση της Καλογριάς, η πολιτική της κυβέρνησης είναι το πρόβλημα. Πολιτική συγκέντρωσης εξουσίας στο Μαξίμου και στους περί αυτό, πολιτική αδιαφάνειας και εξυπηρέτησης ημετέρων.
Και λέω δυστυχώς, γιατί είναι κάτι που δύσκολα θα μπορούσε να διανοηθεί κάποιος. «Εδική νομοθέτηση» και «ειδική παρέμβαση και ενδιαφέρον» για να ξεπουληθεί «προστατευμένη δημόσια περιουσία». Δημόσια περιουσία για την οποία εκτός των άλλων έχουν διατεθεί ευρωπαϊκοί και εθνικοί πόροι.
Προσθέτως, αυτές οι πράξεις είναι μόνο η αρχή. Το ίδιο μοντέλο θα εφαρμοστεί και αλλού. Πρόκειται για στρατηγική κυβερνητική επιλογή. Δεν είναι εκτίμηση, προκύπτει ευθέως από τον τρόπο της κυβερνητικής παρέμβασης. Απροκάλυπτος και προκλητικός.
Είναι στρατηγική επιλογή,
τόσο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας – και ειδικά για περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους – για την εξυπηρέτηση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων,
όσο και η τακτική του «εντέλλεσθε».
Τακτικές που έπρεπε να ανήκουν στο παρελθόν.
Των φωτογραφικών διατάξεων και της εξυπηρέτησης των ημετέρων, δηλαδή.
Είχα τονίσει στη δήλωσή μου ότι, η ανάπτυξη δεν έρχεται σε σύγκρουση με τη φύση — προϋποθέτει την προστασία και ανάδειξή της.
Για αυτό το λόγο το σύνολο των φορέων της περιοχής, ανεξάρτητα κομματικής τοποθέτησης έχει καταδικάσει αυτή την προσπάθεια.
Όχι μόνο τώρα. Αλλά και παλιότερα.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι διττό:
Και ηθικής τάξης και πολιτικής νομιμότητας.
Και θεσμικό και πολιτικό ζήτημα.
Μάλιστα, με τα έγγραφα που προσκομίστηκαν στη βουλή, επιβεβαιώνεται ότι είναι και σε γνώση του αρμόδιου υπουργού και προφανώς των επιτελών της κυβέρνησης.
Είναι ζήτημα που μας εκθέτει και συλλογικά, αφού δεν συνάδει με χώρα που ανήκει στην Ευρώπη.
Η ακύρωση των προθέσεων της κυβέρνησης είναι κάτι αυτονόητο για όλους μας. Αλλά δεν αρκεί.
Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η τακτική του πολιτικού αυταρχισμού, του ευτελισμού των διαδικασιών και της νομοθέτησης κατά παραγγελία και χωρίς δημόσια διαβούλευση ουσιαστικά.
Πολύ περισσότερο, όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που ζωτικής σημασίας λόγοι επιβάλλουν αλλαγή προτύπου ανάπτυξης, κάτι που καθιστά αδήριτη ανάγκη την συλλογική και συμμετοχική δράση.
Η ακύρωση είναι μονόδρομος, γιατί οι επιλογές και παρεμβάσεις της κυβέρνησης:
– Έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το θεσμικό πλαίσιο και τις Συνθήκες περί προστασίας ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών.
– Υπονομεύουν τη βιώσιμη προοπτική της περιοχής.
– Στρέφονται εναντίον του δημοσίου συμφέροντος και βρίσκουν αντίθετους τους πολίτες της Αχαΐας, οι οποίοι κατανοούν και την ιστορική, πολιτιστική και οικολογική αξία διατήρησης του μοναδικού αυτού τόπου, ενώ δεν κατανοούν την επιθετική πολιτική της κυβέρνησης, προκειμένου να ικανοποιηθούν ιδιωτικά συμφέροντα.
Κάποιοι όπως και στην περίπτωση των Τεμπών και στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ νομίζουν ότι θα είναι στο απυρόβλητο.
Δεν είναι. Και δεν θα είναι.
Και να ληφθεί υπόψη ότι πρόκειται για περιοχή στην οποία έχουν υλοποιηθεί έργα που έχουν χρηματοδοτηθεί και χρηματοδοτούνται από την ευρωπαϊκή ένωση,
Και ο νοών νοείτω …
Με κάθε μέσο όλοι μας, εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου, φορείς της αυτοδιοίκησης, κοινωνία των πολιτών, θα κάνουμε ότι πρέπει. Και τώρα και στην πορεία.
Γιατί πρόκειται για περιβαλλοντικό έγκλημα αλλά και ζήτημα νομιμότητας και ηθικής τάξης.
Διαβάζω τις δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα. Τρεις παρεμβάσεις, τρεις διαφορετικές διατυπώσεις για το αν είναι ο συγκεκριμένος χώρος προστατευόμενη περιοχή.
Και αν δεν γνωρίζει ως όφειλε, γιατί δεν απευθύνεται στις υπηρεσίες του ΟΦΥΠΕΚΑ και τη μονάδα διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Στροφυλιάς και προστατευόμενων περιοχών Δυτικής Πελοποννήσου για το που ανήκει η περιοχή και για το αν έχουν υλοποιηθεί ή υλοποιούνται έργα.
Πραγματικά θλίβομαι.
Γιατί χωρίς να αναφέρεται σε οποιαδήποτε εισήγηση υπηρεσιακών παραγόντων, αποφασίζει ο ίδιος. Αποφασίζει για τη νομιμότητα ή όχι εγγράφων, όταν υπάρχει πληθώρα εγγράφων των υπηρεσιών και αποφάσεις.
Και προφανώς το κάνει για να δημιουργήσει «τετελεσμένα» και αυτό είναι το περίεργο.
Να γνωρίζουν όμως όλοι ότι πιέσεις υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων, που συγκρούονται με το Σύνταγμα, την διεθνή περιβαλλοντική νομοθεσία και το κοινό αίσθημα, δεν θα περάσουν.
Για αυτό και αναμένουμε απαντήσεις – και μέσω της ερώτησης που κατατέθηκε στη Βουλή.
Από την πλευρά μου τονίζω ότι με τη μεγαλύτερη δυνατή ευρύτερη συνεργασία θα συνεχίσουμε τις απαιτούμενες κινήσεις, συντονισμένα και όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο ή μόνο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.
Το οφείλουμε σε όλους όσους θεωρούν την προστασία του περιβάλλοντος προτεραιότητα.
Στις γενιές που έρχονται και θα πρέπει και αυτές, όπως και εμείς να έχουν προσβασιμότητα.
Και θα συνεχίσουμε,
Αναδεικνύοντας τη σύγχρονη αντίληψη για την βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, με σεβασμό στον περιβάλλον και στον άνθρωπο – απέναντι σε μια αυταρχική αντίληψη και πρακτική, που προωθείται μέσω ενός εγκλήματος, περιβαλλοντικού και ηθικού, που καταπατά κάθε έννοια νομιμότητας.
Προβάλλοντας εντέλει και τον όμορφο τόπο της Αχαΐας, της Δυτικής Ελλάδας που έχει πολλές και ανεκμετάλλευτες δυνατότητες.