«Έφυγε» πρόωρα από τη ζωή η Πόπη Χριστοδούλου, η ταλαντούχα ηθοποιός που αγάπησε το ευρύ κοινό μέσα από τους ρόλους της Ρίτσας και της Μάρθας στην κωμική σειρά του Γιώργο Καπουτζίδη «Στο Πάρα Πέντε».
Η γνωστή καλλιτέχνιδα, που έπαιξε με επιτυχία τους ρόλους των οικιακών βοηθών της Ντάλιας Χατζηαλεξάνδρου στο «Πάρα Πέντε», είχε διαγράψει μία λαμπρή πορεία κυρίως στον θεατρικό χώρο και ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους συναδέλφους της. Την τραγική είδηση του θανάτου της Πόπης Χριστοδούλου έκανε γνωστή ο σεναριογράφος και η ηθοποιός, Παναγιώτης Καποδίστριας.
«Είναι από αυτές τις στιγμές που δεν μπορώ να πω τίποτα. Ποιος; Εγώ! Είναι σα να μην υπάρχουν λέξεις. Πώς διάολο μπορείς να χωρέσεις σε λίγες προτάσεις τόσα χρόνια;
Θέατρο, τηλεόραση, σκηνοθεσίες, παρέα νύχτες ατελείωτες. Γέλια, κλάματα, τσακωμοί (καυγάδες ομηρικοί) και μετά αγκαλιά. Αυτή η ζεστή ή αγκαλιά… Εκείνη που δε θες να τελειώσει… Παρέα με εκείνο το κόκκινο φουστάνι που τόσο ήθελες να φορέσεις. Και κατάφερα στο φόρεσα. Ξέρεις εσύ…
Σε ευχαριστώ για όλα όσα μοιραστήκαμε πάνω και κάτω από τη σκηνή. Καλό σου ταξίδι, Ποπάκι… Σε ευχαριστώ που υπήρξες κομμάτι της ζωής μου. Σε ευχαριστώ που υπήρξα κομμάτι της ζωής σου. Τα άλλα θα στα πω μετά. Καληνύχτα…», έγραψε στην ανάρτησή του ο Παναγιώτης Καποδίστριας.
Σημειώνεται ότι τα τελευταία χρόνια, η Πόπη Χριστοδούλου ήταν καθηγήτρια στη σχολή «Tabula Rasa», του φίλου της, Παναγιώτη Καποδίστρια.
Μάλιστα ανάρτηση για την απώλειά της έκανε και η σχολή, όπου δίδασκε.
«Και έρχεται ξαφνικά εκείνη η ώρα, που θα πρέπει να πεις ακόμα ένα αντίο…
Αυτή τη φορά σε μια γυναίκα που δίδασκε με πάθος υποκριτική στη σχολή για πάνω από δέκα χρόνια. Μια δασκάλα που πίστευε στους μαθητές της περισσότερο απ’ όσο πίστευαν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Που χειροκροτούσε στις πρόβες τους για να τους δίνει δύναμη. Που ήξερε τα λόγια πριν από εκείνους και γέμιζε την αίθουσα με την ενέργειά της. Που ήξερε να λέει τη σωστή κουβέντα την κατάλληλη στιγμή.
Η Πόπη Χριστοδούλου δεν ήταν απλώς καθηγήτρια. Υπήρξε κομμάτι της ψυχής της “Tabula Rasa” για πολλά χρόνια κι έτσι θα τη θυμόμαστε.
Καλό σου ταξίδι, Πόπη…