ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΧΑΡΟΚΟΠΟΥ,
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πατρέων,
Γ΄Αντιπρ Ε.Σ.ΑμεΑ,
Πρόεδρος Ομοσπ. ΑμεΑ Δυτ. Ελλάδας & Ν. Ι.Νήσων
Μία από τις πιο σημαντικές προσκλήσεις για το αναπηρικό κίνημα παραμένει η ένταξη ατόμων με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις στην αγορά εργασίας καθώς ακόμα και στην εποχή που διανύουμε το πεδίο αυτό εξακολουθεί να είναι απροσπέλαστο για κάποιους συνανθρώπους μας.
Παρά το γεγονός ότι άτομα με αναπηρίες έχουν τις ικανότητες να είναι ενεργοί και μάλιστα διαπρέπουν σε πολλούς τομείς και εργασιακούς χώρους, μένουν εκτός καθώς δεν υπάρχει πολλές φορές εμπιστοσύνη από την πλευρά των εργοδοτών για να τους δοθούν θέσεις εργασίας. Μάλιστα, στατιστικά και αριθμητικά στοιχεία από το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της Ε.Σ.Α.μεΑ αποτυπώνουν την κατάσταση που επικρατεί και με βάση αυτά, το ποσοστό των ατόμων με αναπηρία 20-64 ετών που μετέχουν στον ενεργό πληθυσμό (εργατικό δυναμικό) είναι 23,7%, και των απασχολούμενων ατόμων με σοβαρή αναπηρία 20-64 ετών μόλις 18,4%. Στο σύνολο των ανέργων με αναπηρία (20-64 ετών), το 65% αντιμετωπίζουν μακροχρόνια ανεργία. Η συντριπτική πλειονότητα των νέων με αναπηρία, όχι μόνο βρίσκεται εκτός εργατικού δυναμικού σε ποσοστό 84%, αλλά ταυτόχρονα είναι και εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας: το 82% των οικονομικά ανενεργών ατόμων με αναπηρία και ηλικία 15-44 ετών δεν παρακολουθεί κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης ή κατάρτισης.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, η επιτυχής υλοποίηση του Ειδικού Προγράμματος Απασχόλησης της ΔΥΠΑ για την πρόσληψη 1.000 ανέργων Ατόμων με Αναπηρία σε ΟΤΑ Α ́ Βαθμού μπορεί να συμβάλει στο να γίνει ένα σημαντικό βήμα πάνω σε αυτό το ζήτημα, αρκεί βέβαια να υπάρξει η ανταπόκριση από τους Δήμους.
Προς το παρόν η ανταπόκριση των Δήμων στη δημόσια πρόσκληση είναι χαμηλή, όμως μόνο με την δική τους συμμετοχή και στήριξη μπορεί να υλοποιηθεί το πρόγραμμα.
Πέρα από αυτό, πρέπει να αναλογιζόμαστε ότι μπορούμε και οφείλουμε με κάθε τρόπο να προσπαθούμε να νικήσουμε τον εργασιακό αποκλεισμό των ατόμων με αναπηρία εάν θέλουμε να έχουμε μία κοινωνία όπου δεν θα υπάρχουν πολίτες που θα στερούνται το δικαίωμα στην εργασία.