της Σταυρούλας Μιχαλοπούλου, υποψήφιας βουλευτή ΠΑΣΟΚ Αχαΐας
Όλοι γνωρίζουμε τον ορισμό της μονογονεϊκής οικογένειας. Στο παρακάτω άρθρο δίνεται ο ορισμός-η ουσία-και τα ουσιαστικά προβλήματα που δυστυχώς δεν έχει προνοήσει το κράτος μέχρι στιγμή για αυτό το μεγάλο αριθμό οικογενειών.
Η μονογονεϊκή οικογενειακή κατάσταση παύει μόνο όταν ο γονέας που έχει την μέριμνα, την επιμέλεια, και την φιλοξενία του/των τέκνων, με την σύναψη νέου σύμφωνου συμβίωσης, είτε θρησκευτικού γάμου, μεταβάλει την οικογενειακή κατάσταση από μονογονεϊκή σε διγονεϊκή οικογένεια. Παράλληλα και σε συνδυασμό το /τα τέκνα που παραμένουν κάτω από την ίδια στέγη παρόλο που κάνουν φορολογική δήλωση εισοδήματος και έχουν συμπληρώσει το 24ο έτος της ηλικίας τους, παραμένουν μονογονεϊκές οικογένειες και θεωρούνται ευάλωτη ομάδα, εφόσον είναι άνεργα, έως και την ηλικία των 27 ετών. Για τις οικογένειες που έχουν τέκνα ΑΜΕΑ, παραμένουν μονογονεϊκές οικογένειες δια βίου, εφόσον δεν αλλάξει η οικογενειακή κατάσταση, και ο γονέας μεριμνάει για το /τα τέκνα με ειδικές ανάγκες και είναι ανίκανα για εργασία
Ο Συχνότερος τύπος μονογονεϊκής οικογένειας στην Ελλάδα
Είναι η οικογένεια που αποτελείται από τη μητέρα και τα βιολογικά παιδιά της. Ο αριθμός των οικογενειών που αποτελούνται από τον πατέρα και τα παιδιά έχει αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια, παραμένει όμως σαφώς μικρότερος.
Σήμερα οι μονογονεϊκές οικογένειες αντιπροσωπεύουν το 28,46% των οικογενειών στην Ελλάδα, δηλαδή πάνω από 187.000 Μονογονεικές Οικογένειες. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Ληξιαρχείων και δικαστηρίων καθώς και από σχετικές έρευνες από το 2013 έως και τον 1ο μήνα του 2020 προκύπτει ότι 1 στις 5 οικογένειες είναι μονογονεϊκή.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΝΟΓΟΕΪΚΩΝ
ΤΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΖΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΟΓΟΝΕΙΚΈΣ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΕΣ ΣΉΜΕΡΑ
Τα συνηθέστερα προβλήματα των μονογονεϊκών οικογενειών και τα προβλήματα των παιδιών.
Τα συνηθέστερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μονογονείς είναι
1.Οικονομικά 2.Εργασιακα 3.Κοινωνικά. 4.Ψυχολογικά
Τα προβλήματα αυτά σε ένα επίπεδο αφορούν τους μονογονείς και σ’ ένα άλλο επίπεδο αφορούν τα παιδιά τους.
Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μονογονείς
Ο μονογονέας εκ των πραγμάτων καλείται να αναλάβει να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των πρακτικών, οικονομικών και μορφωτικών αναγκών των παιδιών. Αυτές οι ευθύνες, σε συνδυασμό με την απουσία δεύτερου εισοδήματος στον οικογενειακό προϋπολογισμό καθιστούν τις μονογονεϊκές οικογένειες μια από τις πιο ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, που κινδυνεύουν από τους ανεπαρκείς οικονομικούς πόρους και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι επιπτώσεις των οικονομικών πιέσεων που δέχεται ο μονογονέας εξαρτούνται, τόσο από τη συνεισφορά του πρώην συντρόφου αλλά και του οικογενειακού και άλλων κοινωνικών δικτύων βοήθειας, όσο και από τις προνοιακές ρυθμίσεις και κρατικές παροχές, όπως επιδόματα, δάνεια κ.λ.π. Οι δυσκολίες στην εξεύρεση εργασίας, το ψηλό κόστος φύλαξης και φροντίδας των παιδιών και τα δύσκολα ωράρια εργασίας είναι μόνο μερικά από τα ενδεχόμενα προβλήματα του μονογονέα.
Τα κυριότερα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα των μονογονεϊκών οικογενειών ανάλογα με το είδος μονογονεϊκής οικογένειας.
Συχνά η απουσία ψυχολογικής στήριξης, το αρνητικό κοινωνικό στίγμα και ο κοινωνικός αποκλεισμός αποτελούν συχνά προβλήματα για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες είναι η έλλειψη διαμοίρασης ευθυνών και ο διπλός ρόλος που καλείται να παίξει ο μονογονέας, να λαμβάνει αποφάσεις και να αντιμετωπίζει μόνος του ότι προκύπτει με όλες τις δυσκολίες. Δυσκολίες μπορεί να παρουσιάσει και στις διαπροσωπικές του σχέσεις, ιδίως στις σχέσεις με μετέπειτα συντρόφους. Υπάρχει ο κίνδυνος ο μονογονέας να γίνει ιδιαίτερα υπερπροστατευτικός και να εκδηλώσει εξάρτηση από το παιδί του εμποδίζοντας την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού του. Από την άλλη μπορεί να γίνει αυστηρός και να προκαλέσει μείωση αυτοεκτίμησης του παιδιού του.
Μια μητέρα που ζει μόνη, πιθανόν να νιώθει μόνιμα κουρασμένη και οργισμένη. Ενδεχομένως να εκδηλώνει γκρίνια, θλίψη και αποθάρρυνση και να καταπιέζει μόνιμα τις δικές της ανάγκες για χάριν των παιδιών της, ενώ είναι φαινόμενο της εποχής οι ψυχοσωματικές ασθένειες που δεν προλαμβάνονται με αγωγή αφού πρόκειται για αυτοάνοσες ασθένειες που δεν χρίζουν ιατρικής ή άλλης μέριμνας δεν καταπολεμούνται και δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή στο πλείστων από αυτές.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, είναι η άμεση επίδραση στον παιδικό ψυχισμό.
– Στην περίπτωση του θανάτου του ενός γονέα, ο γονιός που μένει, όπως και τα παιδιά, έχουν να αντιμετωπίσουν τη διαδικασία του πένθους και την αποδοχή μιας νέας κατάστασης. Η όλη διαδικασία είναι επίπονη, δεδομένου ότι ο ένας γονέας προσπαθεί να διαχειριστεί το δικό του πένθος και ταυτόχρονα να στηρίξει και να καλύψει τις υλικές και ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών του.
-Στην περίπτωση διαζυγίου και τον χωρισμό του ζευγαριού εδώ αντιμετωπίζονται πολλές και διάφορες περιπτώσεις. Συνήθως οι διαδικασίες και οι αλλαγές που συνοδεύουν τον χωρισμό του ζευγαριού είναι επώδυνες και δύσκολες, τόσο για τους γονείς, όσο και για τα παιδιά. Συχνά συνυπάρχουν έντονα συναισθήματα θυμού θλίψης, αμφιθυμίας και άρνησης σε διάφορα επίπεδα. Ακόμη και κατάσταση πένθους συνάττεται, αφού ο χωρισμός είναι στην ουσία η απομάκρυνση αλλά και ένας μικρός Θάνατος.
Από ψυχολογική άποψη, αρκετά παιδιά αναλαμβάνουν το ρόλο του συζύγου, του υποστηρικτή με στόχο να προστατεύσουν τον γονέα τους από αρνητικά συναισθήματα. Στην περίπτωση που ο γονέας είναι αδύναμος, το παιδί ενδέχεται να αναλάβει ρόλο γονέα, νιώθοντας την υποχρέωση να φροντίζει το γονέα του.
Επιπρόσθετα, ο κοινωνικός αποκλεισμός των μονογονεϊκών οικογενειών, ακόμα και συγκαλυμμένος, μπορεί να κάνει τα παιδιά θύματα του κοινωνικού ρατσισμού και της κοινωνικής απόρριψης
Είναι όμως σημαντικό να αναφερθεί ότι παρότι τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών αντιμετωπίζουν συχνά περισσότερα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα, σε σχέση με τα παιδιά που έχουν και τους δύο γονείς και μπορούν να μεγαλώσουν με πολύ πιο υγιή τρόπο και να αναπτύξουν καλύτερη κοινωνικοποίηση και πρότυπα συμπεριφοράς.
Οι πληροφορίες και τα δεδομένα είναι από το monogoneikioikohenia.com.