Της Κατερίνας Σολωμού
Είναι γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες ημέρες δέχθηκε αμφίπλευρα πυρά επειδή ψήφισε «παρών» στην κυβερνητική τροπολογία για το μεταναστευτικό.
Η κυβέρνηση μας κατηγόρησε για στάση Πόντιου Πιλάτου και η αριστερά αναρωτήθηκε αν ψηφίζοντας «παρών» είμαστε σε θέση να εκφράζουμε το δημοκρατικό κόσμο.
Οι επιλογές σε μια ψηφοφορία είναι «υπέρ», «κατά», «παρών», «αποχή».
Το ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισε «υπέρ» της τροπολογίας επειδή διέκρινε σε αυτήν σοβαρά ελαττώματα, επικοινωνιακή διαχείριση και παράβλεψη σημαντικών δεδομένων του προβλήματος.
Το ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισε «κατά» της τροπολογίας επειδή το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι υπαρκτό και ενδιαφέρει ολόκληρη την ελληνική κοινωνίας. Το να κλείνουμε τα μάτια απέναντι στα πραγματικά προβλήματα, τελικά αβαντάρει τις ακροδεξιές προσεγγίσεις του.
Το ΠΑΣΟΚ δεν επέλεξε αποχή, γιατί ποτέ του δεν απείχε από τι ευθύνες που του αναλογούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και στην προώθηση λύσεων γι’ αυτά.
Τι είναι λοιπόν το «παρών»; Είναι ταυτόχρονα δύο πράγματα.
Είναι η παραδοχή του γεγονότος ότι τα αθρόα κύματα μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στην Κρήτη συνιστούν σοβαρό πρόβλημα και μαζί η κατηγορηματική διαφωνία με την πολιτική που η κυβέρνηση επέλεξε για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.
Πρόκειται για μια τοποθέτηση που είναι ξεκάθαρη, υπεύθυνη και πολιτικά διαυγής. Όμως αυτή μας η θέση ενόχλησε. Ποιους ενόχλησε; Την κυβέρνηση Μητσοτάκη που ονειρεύεται ένα ΠΑΣΟΚ που θα είναι δεκανίκι της. Ενόχλησε επίσης και μια ορισμένη αντιπολίτευση που έχει πάρει διαζύγιο με την πραγματικότητα και που επίσης ονειρεύεται να ρυμουλκήσει το ΠΑΣΟΚ κοντά της.
Ας συνεχίσουν να ονειρεύονται, δεν θα τους γίνει αυτό το χατίρι.
Και κάτι τελευταίο. Μερικές φορές συνειδητοποιείς καλύτερα την ορθότητα της στάσης σου από τις αντιδράσεις που προκαλεί.