Καλεσμένος στο podcast της Ελίνας Παπίλα ήταν τις προηγούμενες ημέρες ο Δημήτρης Σκαρμούτσος. Σε μία εξομολόγηση καρδιάς, ο γνωστός σεφ αναφέρθηκε στα χρόνια που πέρασε εθισμένος στα ναρκωτικά, τον αγώνα που έκανε για την αποτοξίνωση και την πληρότητα που αισθάνθηκε, όταν βίωσε την πατρότητα.
«Γενικώς έχω ταλαιπωρηθεί πολύ στη ζωή μου με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ σε πολύ μικρή ηλικία. Εγώ έκανα για πολλά χρόνια ηρωίνη, η οποία είναι ένα φοβερά δημιουργικό ναρκωτικό αλλά είναι και το ναρκωτικό που θα σε καταστρέψει. Το πιο σημαντικό πράγμα που έχει ένας άνθρωπος είναι η αυτοεκτίμηση, η εκτίμηση που έχει στον εαυτό του.
Εγώ έχασα την αυτοεκτίμησή μου, θεώρησα ότι πλέον δεν πρέπει να ζω, δεν πρέπει να υπάρχω. Έπιασα πάτο. Πάτο όμως. Εκεί ήταν, λοιπόν, που έγινε το μπαμ. Είχα ακόμα λίγη δύναμη μέσα μου και είπα: Αδερφέ δεν μπορεί να γίνει αυτό. Εκεί ξύπνησα, έγινε το κλικ», εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Σκαρμούτσος.
«Όταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος, στα 30, νομίζω ότι μέχρι τότε δεν είχα αγαπήσει. Την πραγματική αγάπη την ένιωσα όταν είδα το παιδί μου να γεννιέται. Δεν ήμουν έτοιμος να έχω παιδί, μόλις είχα βγει από την απεξάρτηση. Θα θυσίαζα οτιδήποτε για να καταφέρω να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Όσο μεγαλώνεις, πλησιάζεις στο θάνατο και αρχίζεις να φοβάσαι. Εγώ είμαι 55 πλέον και αυτό το φόβο τον νιώθω», παραδέχεται χαρακτηριστικά.
«Στην αρχή όλοι μου έλεγαν “μην πεις ότι είσαι πρώην αλκοολικός και ναρκομανής, γιατί θα καταστραφείς”. Το είπα. Γιατί αν βοηθούσα έστω και δύο ανθρώπους, για μένα θα είχε νόημα. Και τελικά ο κόσμος το δέχτηκε, αντέχει περισσότερα απ’ όσο νομίζουμε», περιγράφει στη συνέχεια ο Δημήτρης Σκαρμούτσος.
«Το στερητικό σύνδρομο είναι 20 μέρες, αλλά πρέπει να φτιάξεις το μυαλό, όταν για δέκα χρόνια όλες οι αναμνήσεις που έχεις είναι ότι ήσουν υπό την επήρεια κάποιου ναρκωτικού ή του αλκοόλ. Έχασα οικογένεια, φίλους, συνεργάτες, τα πάντα όλα. Δεν υπήρχε κανείς», αφηγείται με περίσσια ειλικρίνεια στην Ελίνα Παπίλα.
«Ειδικά στο τέλος, που ήμουν πολύ άσχημα, ξύπναγα και κοιμόμουν έχοντας μόνο αυτό στο μυαλό μου, πού θα βρω, πώς θα βρω, πώς θα το κάνω και πόσο θα με κρατήσει. Με οποιονδήποτε μίλαγα ήταν για να τον εκμεταλλευτώ για αυτό το πράγμα, οπότε όλοι με έκαναν πέρα. Ακόμα και άνθρωποι που με αγαπούσαν πολύ, ευτυχώς. Αν υπήρχε κάποιος που μου έλεγε “θα τα καταφέρεις”, θα συνέχιζα.
Επειδή ήμουν δύο χρόνια σε αποτοξίνωση, είχα πιστέψει στον εαυτό μου ότι μπορώ να το κάνω και έλεγα “αφήστε με”. Όταν άνοιξε εκείνη η πόρτα και βγήκα στον κόσμο, εκεί άναψε η μεγαλύτερη φωτιά μέσα μου να πετύχω πράγματα στη ζωή μου και να πετύχω πράγματα που είχα χάσει αυτή τη δεκαετία. Για πολλά χρόνια ένιωθα ντροπή για τον εαυτό μου, οπότε ήθελα πολύ να πετύχω για να δείξω στον εαυτό μου πρώτα απ’ όλα ότι μπορώ», καταλήγει επί του θέματος ο Δημήτρης Σκαρμούτσος.