Τήν Κυριακή πρό τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἡ Ἀποστολική Μητρόπολις τῶν Πατρῶν, ἑορτάζει πανηγυρικά καί πανευφρόσυνα τήν ἑορτή καί μνήμη, πάντων ἐν Ἀχαΐᾳ καί ἐξ Ἀχαΐας Ἁγίων.
Ἡ πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ἐτελέσθη στόν μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου. Στόν Ἱερό Ναό εἶχαν μεταφερθῆ ἀπό τήν παραμονή τῆς Ἑορτῆς Ἱερά Λείψανα, ὃπως ἡ Τιμία Κάρα τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, τά Ἱερά Λείψανα τοῦ Ὁσίου Ἰωακείμ τῆς Μονῆς τῶν Νοτενῶν καί ἡ χαριτόβρυτος Κάρα τοῦ Ὁσίου Γερβασίου.
Πλῆθος πιστῶν κατέκλυσαν τόν Ἱερό Ναό καί ἀσταμάτητο ἦτο προσκύνημα τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν στά Ἱερά Λείψανα τῶν Ἁγίων, πού εἶχαν τοποθετηθῆ στό κέντρο τοῦ Ναοῦ.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στήν ἑορτή τῶν Ἁγίων τῆς Ἀχαΐας καί ἑστίασε σέ τρία σημεῖα.
Στό σκοπό τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων πού εἶναι ἡ ἁγιότης.
Στό ὃτι ἁγιάζουν ἂνθρωποι κάθε ἡλικίας καί ἐργασίας, ὃπως Μοναχοί, ἒγγαμοι, νέοι καί γέροντες.
Μεγάλη εὐλογία ἀπό τόν Θεό, ὣστε νά κατέχωμε θησαυρούς χαριτοβρύτους τά τίμια τῶν Ἁγίων Λείψανα, ποταμούς χαρίτων καί θαυμάτων καί παραμυθίαν μεγίστην στή ζωή μας.
Μεταξύ τῶν ἂλλων εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος:
…Ἡ χορεία τῶν Ἁγίων ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων, διέρχεται ἀπό τόν πρῶτον μ.Χ. αἰῶνα μέ τόν Πρωτόκλητον Ἀπόστολον Ἀνδρέα καί κάνει διαδρομή 20 καί πλέον αἰώνων, ἤδη διανύομε τήν τρίτη δεκαετία τοῦ 21ου αἰῶνος. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ ἁγιότης εἶναι κατάστασις καί χάρις, δωρεά καί ἀγώνισμα, πού δέν ἀφορᾶ μόνον στούς ἀνθρώπους τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς, ἀλλά ἀφορᾶ στούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἀφοῦ ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι ἡ ἐπίγειος ἀπόλαυσις, ἡ ἄκριτος ἐπίγειος ἠδονή, οἱ κοσμικές δόξες, ἐξουσίες καί τιμές, ὡς θα ἤθελαν οἱ ὑλοκρατούμενες ἀπόψεις σήμερα, ἀλλά ὁ ἁγιασμός καί ἡ σωτηρία, ἡ κατά Χριστόν τελείωσις, ἡ Θέωσις.
Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι σαφής. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι καί ἐγώ ἅγιος εἰμί..». Ὁ δέ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος, τονίζει μέ λόγον ἔχοντα διαχρονικήν ἰσχύν: «Ἕως ὅτου φθάσωμεν, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰ μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ».
Ἡ Ἁγιότης ἐπιτυγχάνεται μέ ἀγῶνες καί ἄσκηση πνευματική καί βεβαίως διά τῆς Μυστηριακῆς ὁδοῦ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
Σέ μιά ἐποχή πού ἐπικρατεῖ ἡ ἥσσων προσπάθεια, ἡ ἀπουσία ἀγώνων πνευματικῶν γιά τήν ἐσωτερική ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἄκρατος καί ἄκριτος δικαιωματισμός, ἡ ἀδιαφορία γιά τήν πνευματική ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ νομιμοποίησις τῆς ἀνηθικότητος, ὁ πανσεξουαλισμός καί ἡ ἀδιαφορία γιά τόν συνάνθρωπό μας, οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί τῶν Ἀποστόλων ἀκούονται ἀναχρονιστικοί καί φαντάζουν ἀνεδαφικοί. Ὃμως αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ σώζουσα ἀλήθεια ἀπό τόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης ἀπελπισίας, τῆς ἀπαισιοδοξίας καί τῶν ψυχικῶν διαταραχῶν, τῆς βίας ἐνδοοικογενειακῆς καί ἐνδοσχολικῆς, ὃπως τήν βιώνομε σήμερα, καί τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέ στόχο κυρίως τίς γυναῖκες, καταστάσεις πού βασανίζουν τήν κοινωνία μας. Μεγάλη ὄντως ἀλήθεια τό: «Δίχως Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».
…Οἱ Ἅγιοι ἀνῆκαν σέ διαφορετικές ἡλικίες καί εἶχαν διαφορετικές ἀσχολίες. Πολλοί πιστεύουν ὅτι ἁγιάζουν, κατά τό κοινῶς λεγόμενον, μόνο οἱ Ἀσκηταί ἤ ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τά Ἐκκλησιαστικά καί μόνο λειτουργήματα καί διακονήματα.
Ἀλλ΄ ἰδού ἀδελφοί μου, ἐνώπιόν μας σήμερον, οἱ ἐν Ἀχαΐᾳ καί ἐξ’ Ἁχαΐας Ἃγιοι, ἀπό τόν Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, ἕως τόν Ὅσιον Γερβάσιον, τόν ἐσχάτως ἐν τοῖς δἐλτοις τῶν Ἁγίων καταταγέντα ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου. Εἶναι μοναχοί, μοναχές, ἔγγαμοι, νέοι καί γέροντες, πλειάς πατέρων, ὁσίων καί δικαίων, Μαρτύρων τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς καί Νεομαρτύρων.
Στήν ἒνσταση πολλῶν, ὅτι εἶναι δύσκολος ὁ ἁγιασμός στήν ἐποχή μας, ἡ Ἐκκλησία εὐαγγελίζεται, ὅτι: «πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι» καί «τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστί».
Θαυμάζομε καί ἐπαινοῦμε τούς νέους καί τίς νέες, πού ἀντιστέκονται στίς προκλήσεις τῶν ποικίλων ἠδονῶν καί τῆς σαρκολατρείας, εἰς πεῖσμα τῶν σαρκικῶν ἀνθρώπων τοῦ καιρού μας.
Θαυμάζομε καί ὑποκλινόμεθα ἐνώπιον τῶν συζύγων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται νά διατηρήσουν τήν κοίτην ἀμίαντον καί τόν γάμον τίμιον, σέ μία ἐποχή πού ἐπικρατεῖ τό «ἐγώ» καί εἶναι ἄγνωστος ὁ ἄθλος τοῦ «ἐμεῖς» καί ἐξέλιπεν ὁ σεβασμός καί ἡ ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη μεταξύ τῶν συζύγων. Ἐπαινοῦμε τούς γονεῖς πού ἀγωνίζονται νά μορφώσουν «Χριστό» στά παιδιά τους, ἔχοντες ὡς παραδείγματα τήν πληθύν τῶν ἐγγάμων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Δράττομαι τῆς εὐκαιρίας νά εὐχαριστήσω τοῦ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐμπιστεύονται τά παιδιά τους στήν Ἐκκλησία, καί πρό ἡμερῶν, ἔδωσαν μαζί μέ τά παιδιά τους, μαρτυρία πίστεως καί ζωῆς, μαζί μέ τίς χιλιάδες τῶν παιδιῶν τῆς Πάτρας, πού στά πρόπυλα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, μέ ἕνα στόμα καί μία ψυχή, εὐχήθηκαν σέ ὅλο τόν κόσμο, «Καλά Χριστούγεννα».
Θαυμάζομε τούς τιμίους βιοπαλαιστάς, τούς τιμίους ἐργάτες ὅπου κι ἀν ἀγωνίζονται, σέ ὅποιο ἐπάγγελμα, πού ἀντίθετα στό ρεῦμα, δίδουν μαρτυρία ζωῆς καί ἀξιοπρέπειας…».
