ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΓΡΑΨΑ *
Χατζιδάκις-Θεοδωράκης. Καραμανλής-Παπανδρέου. Κυβέλη-Κοτοπούλη. Ουκ έστιν αριθμός από δίπολα που εξέφρασαν την ελληνική κοινωνία. Χαρακτήρισαν την εποχή τους και έγιναν άξονες αναφοράς συμπεριφορών και αίσθησης του μέτρου.
Φυσικά όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα η Ελλάδα παράγει με περισσή ευκολία άλλου είδους προϊόντα. Παρατράγουδα, παραδικαστικά κυκλώματα, παραδημοσιογράφους και οτιδήποτε νοσηρό που δεν προάγει την κοινωνική πρόοδο. Υποδαυλίζοντας τον διχασμό την κοινωνική διαίρεση και το τυφλό μίσος.
Παραγοντίσκοι ξεπεσμένοι και μη ανάγουν τα προσωπικά τους συμπλέγματα σε «χάρτες» πολιτικής συμπεριφοράς. Υποτιμώντας την νοημοσύνη των συνομιλητών τους. Και ποια η κατάληξη; Να μην κομίζουν τίποτα στον κοινωνικό ιστό, παραβλέποντας πως η τοξικότητα που εκλύουν, υπονομεύει τα όποια δικά τους προσωπικά σχέδια.
Η Κυριακή των εκλογών του β’ γύρου, ανά την Ελλά συνιστά προνομιακό πεδίο για την ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών. Κάποιοι φυγομαχούν προκειμένου να βάλουν το προσωπικό τους κύρος «στον τόκο», λησμονώντας πως οι τοπικές κοινωνίες διαθέτουν και μνήμη και κρίση. Και δεν εγκλωβίζονται σε εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα. Στα οποία ενίοτε απαντούν με εμφατικό τρόπο.
Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πως είναι δυνατόν να καθυβρίζεις δημόσια ένα ολόκληρο πολιτικό χώρο και ύστερα να εκλιπαρείς για την στήριξή του σε ιδιωτικό επίπεδο; Πως γίνεται να μιλάς για καθεστωτικές νοοτροπίες όταν ο ίδιος συνιστάς καθεστώς ανυπαρξίας, στέρησης και στασιμότητας;
Οι εκλογές στην Ελλάδα απέχουν πολύ από το να γίνουν «πάρτι» όπως στην Αμερική ή έστω «πανηγύρι» όπως στα εγχώρια δεδομένα. Είναι ανάγκη όμως να πάψουν να συνιστούν περίσταση οργιώδους συναλλαγής και εξαπάτησης. Η ανάγκη να πέσει το βάρος στις «πολιτικές» και όχι τους «πολιτικούς χειρισμούς» είναι επιτακτική.
Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά συνιστά η εξάλειψη κάθε μορφής συναισθηματισμού και η στροφή του βλέμματος προς το μέλλον. Το πάθος για συνεχείς αλλαγές έχει έρθει η ώρα να «νικήσει» την δύναμη της αδράνειας.
Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός.