ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΑΜΟΥΡΗ,
Αντιδήμαρχος Υγείας
και Πρόνοιας και μέχρι σήμερα
Προέδρου της Δημοτικής Επιτροπής
Ισότητας
Εν μέσω μιας νέας οικονομικής ύφεσης, εξαιτίας του -κερδοσκοπικού χαρακτήρα- υπερπληθωρισμού, που επέφερε αυξήσεις, ανεξέλεγκτων διαστάσεων, σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, στο ηλεκτρικό ρεύμα και τα καύσιμα, με συνεπακόλουθα την έμμεση απώλεια εισοδήματος, τη συρρίκνωση του μικροεπιχειρείν και, καταληκτικά, την όξυνση των ανισοτήτων, θα τιμήσουμε σήμερα, 8 Μαρτίου, τους αγώνες των γυναικών.
Σ’ αυτό το εφιαλτικό τοπίο, λοιπόν, η 8η Μαρτίου, η Ημέρα της Γυναίκας, αποκτά μια επιπρόσθετη βαρύτητα, καθώς σηματοδοτεί την απαρχή νέων αγώνων, με το βλέμμα στραμμένο 164 χρόνια πίσω, στις εργάτριες των εργοστασίων ιματισμού και κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης, που τόλμησαν το 1857 να υψώσουν το ανάστημά τους, να αντισταθούν στις άνισες αμοιβές, στα άθλια ωράρια και συνθήκες δουλειάς, στην εκμετάλλευση και καταπίεση που βίωναν.
Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα τιμής στους αγώνες των γυναικών, αλλά και όλων όσοι πιστεύουν ακράδαντα, πως η απρόσκοπτη συμβολή της γυναίκας στο κοινωνικό γίγνεσθαι, συνιστά διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης και, κατ’ επέκταση, της Δημοκρατίας.
Η 8η Μαρτίου είναι, επίσης, ημέρα περίσκεψης, για τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο, καθότι η ισοτιμία, με την ευρύτερη έννοια του όρου, αποτελεί, δυστυχώς, ακόμη ζητούμενο… Κάτι που επαληθεύεται εύκολα, αρκεί να ανατρέξει κανείς στα ποσοστά ανεργίας των γυναικών, καθώς και στα ποσοστά των γυναικών που βιώνουν ήδη ή βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο φτώχειας. Επιπλέον, είναι φανερό, πως οι γυναίκες έχουν λιγότερες συνολικά ευκαιρίες ανέλιξης, τόσο στον επαγγελματικό τους χώρο, όσο και στην πολιτική ζωή.
Αν, δε, στα παραπάνω, αθροίσουμε και τον απίστευτο αριθμό γυναικοκτονιών στη χώρα κατά τα τελευταία έτη, καθώς και τα αναρίθμητα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με θύματα γυναίκες, τότε γίνεται ευθέως αντιληπτή η διάσταση της δυσχερούς κατάστασης, στην οποία είναι εγκλωβισμένη η σύγχρονη γυναίκα στην Ελλάδα και, κατά προέκταση, σε κάθε γωνιά του πλανήτη…
Και ιδίως, σε εκείνες τις γεωγραφικές ζώνες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, όπως οι γυναίκες στην Ουκρανία, που ξεριζώνονται από τον κατεστραμμένο ολοσχερώς τόπο τους, λόγω ενός ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικού πολέμου, οι γυναίκες της Παλαιστίνης, που βιώνουν -μετά την κατοχή σε καιρό ειρήνης- ένα μακελειό χωρίς τέλος…
Αυτή λοιπόν η οδυνηρή κατάσταση, σε κάθε εκδοχή, δεν ανατρέπεται ούτε με ευχολόγια ούτε με βαρύγδουπα λόγια πολιτικών αξιωματούχων…
Αλλά μόνον με μαζικό και διαρκή αγώνα…