του Νίκου Ανδρουλάκη
Η Γάζα αιμορραγεί. Δεκάδες χιλιάδες άμαχοι –ανάμεσά τους χιλιάδες παιδιά– έχουν χάσει τη ζωή τους. Μια ολόκληρη περιοχή ισοπεδώνεται, με τον πληθυσμό της εκτοπισμένο, πεινασμένο, αποκλεισμένο. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, δηλώνει ανοιχτά τον σχεδιασμό του για πλήρη κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας, με τελικό στόχο την προσάρτηση της Δυτικής Όχθης.
Εξελίσσεται μια ομολογημένη εθνοκάθαρση σε απευθείας μετάδοση.
Την ίδια ώρα, η διεθνής κοινότητα –και αρκετά ευρωπαϊκά κράτη– υψώνουν τη φωνή τους και ασκούν αυξανόμενη πίεση προς την ισραηλινή κυβέρνηση. Και όμως, η ελληνική κυβέρνηση σιωπά. Κρύβεται πίσω από την επίπλαστη ουδετερότητα των «ίσων αποστάσεων», που στην πράξη σημαίνει ταύτιση με την ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου. Με τη στάση αυτή, υπονομεύεται ο ιστορικός ρόλος της Ελλάδας ως σταθερού πυλώνα διεθνούς νομιμότητας, ειρήνης και διαμεσολάβησης στην ευρύτερη περιοχή.
Εμείς, όμως, δεν κλείνουμε τα μάτια μπροστά σε εγκλήματα πολέμου.
Γι’ αυτό ζητούμε άμεσα:
-Τερματισμό των εχθροπραξιών και πλήρη κατάπαυση του πυρός
-Απελευθέρωση όλων των ομήρων
-Ανεμπόδιστη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον παλαιστινιακό πληθυσμό
-Υποστήριξη της Παλαιστινιακής Αρχής ως θεσμικού συνομιλητή της διεθνούς κοινότητας – με ταυτόχρονη ξεκάθαρη καταδίκη της Χαμάς
-Προώθηση της αναγνώρισης του κράτους της Παλαιστίνης στο πλαίσιο της λύσης των δύο κρατών βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου.
Προς αυτή την κατεύθυνση, με επιστολή μου προς τον Πρόεδρο της Βουλής, πρότεινα την επικαιροποίηση του ομόφωνου ψηφίσματος του 2015 και τη δρομολόγηση ουσιαστικών και γενναίων διπλωματικών πρωτοβουλιών το αμέσως προσεχές διάστημα. Η Ελλάδα, ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έχει ιστορική ευθύνη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Παράλληλα, είναι χρέος μας να αποδοκιμάσουμε κάθε μορφή στοχοποίησης πολιτών ή συλλογικής ενοχοποίησης. Όπως δεν είναι όλοι οι Ρώσοι υποστηρικτές του Πούτιν και των παράνομων ενεργειών του στην Ουκρανία, έτσι και εκατομμύρια Ισραηλινοί αντιστέκονται στις πολιτικές της κυβέρνησης Νετανιάχου. Η οργή δεν πρέπει να διολισθήσει σε έναν επικίνδυνο και αδιέξοδο ακτιβισμό, όπως είδαμε τις προηγούμενες μέρες σε κάποιες περιπτώσεις.
Η Ελλάδα διατηρεί στρατηγικές σχέσεις με το Ισραήλ από το 2010. Ωστόσο, η στρατηγική συμμαχία δεν μπορεί –και δεν πρέπει– να σημαίνει σιωπηρή ανοχή σε εγκλήματα πολέμου. Όταν οι αρχές της ειρήνης, του ανθρωπισμού και του διεθνούς δικαίου δοκιμάζονται, δεν υπάρχει περιθώριο για υπεκφυγές.
Άλλωστε, ο Ελληνισμός γνωρίζει από κατοχή και παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας. Η πληγή της τουρκικής κατοχής της βόρειας Κύπρου παραμένει ανοιχτή εδώ και 51 χρόνια. Δεν μπορούμε να επιλέγουμε πότε θα θυμόμαστε το διεθνές δίκαιο και πότε θα το ξεχνάμε.
Η Ελλάδα οφείλει να είναι ενεργός παράγοντας ειρήνης, δικαιοσύνης και διεθνούς νομιμότητας.
*Πρώτη δημοσίευση Dnews.gr