ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ,
Γραμματέα Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής
Σε ποιο ακριβώς βάθος χρόνου σκοπεύει η κυβέρνηση να φτάσει η διερεύνηση ευθυνών για την ελληνική γεωργία μέσω της εξεταστικής επιτροπής που φέρνει στη Βουλή; Από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους; Από την εποχή του Καποδίστρια;
Η ιστορία της πατάτας στην Ελλάδα ξεκινά με ένα ευφυές τέχνασμα του Ιωάννη Καποδίστρια. Θέλοντας να πείσει τους Έλληνες να υιοθετήσουν την καλλιέργειά της, διέταξε την αποβίβαση ενός φορτίου πατατών στην παραλία και την επιτήρησή του από στρατιώτες. Η εντολή, όμως, ήταν σαφής: αν δουν πολίτες να κλέβουν πατάτες, να κάνουν πως δεν βλέπουν. Έτσι, η πατάτα απέκτησε αξία μέσω της «κλεψιάς» και διαδόθηκε.
Αν και η πράξη αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σκάνδαλο –καθώς εξυπηρετούσε έναν εθνικό σκοπό– η ιστορία αποκτά ειρωνική διάσταση όταν συγκρίνεται με το σημερινό σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Εκεί όπου η «κλεψιά» δεν έγινε για να διαδοθεί ένα αγαθό, αλλά για να καταληστευθεί το δημόσιο και ευρωπαϊκό χρήμα.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως αποκαλύπτεται από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, έχει συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες αναφορές:
1. Χρονική διάσταση: Η δράση εκτείνεται από το 2019 έως το 2024.
2. Γεωγραφική διάσταση: Το επίκεντρο βρίσκεται στην Κρήτη, με προεκτάσεις σε άλλες περιοχές της χώρας.
3. Παρεΐστικη διάσταση: Σύμφωνα με τη δικογραφία, το κύκλωμα στήθηκε από μια συγκεκριμένη «παρέα» με πρωταγωνιστές γνωστούς με τα προσωνύμια «Φραπές» και «Χασάπης», αλλά και με τη συμμετοχή προέδρων και αντιπροέδρων του ΟΠΕΚΕΠΕ, υπηρεσιακών παραγόντων, στελεχών ΚΥΔ, γενικών γραμματέων υπουργείων και πρώην υπουργών.
4. Πολιτική διάσταση: Όλοι οι εμπλεκόμενοι που έστησαν το κόλπο, όπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις, ανήκουν σε μία και μόνο πολιτική παράταξη: τη Νέα Δημοκρατία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να διασφαλίσει τη διαφάνεια και την αξιοπιστία των θεσμών, επιλέγει να αδιαφορεί για την κατασπατάληση ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Η έλλειψη εθνικού οράματος και στρατηγικού σχεδιασμού στην αγροτική πολιτική είναι πλέον πασιφανής. Αντί να ενισχυθεί η παραγωγή, η καινοτομία και η βιωσιμότητα της ελληνικής γεωργίας, ενισχύθηκαν «παρέες», μηχανισμοί διαπλοκής και πελατειακά δίκτυα.
Η σύγκριση με τον Καποδίστρια δεν είναι απλώς ατυχής· είναι προσβλητική για την ιστορική μνήμη. Ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας αξιοποίησε την «κλεψιά» με στόχο τη διασπορά ενός πολύτιμου διατροφικού αγαθού για την διασφάλιση της επισιτιστικής επάρκειας της φτωχής Ελλάδας. Αντίθετα, ο σημερινός πρωθυπουργός, με την επιλογή του να προκρίνει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής, η οποία περιορίζεται στον καταλογισμό πολιτικών ευθυνών, φαίνεται να ανέχεται, αν όχι να συγκαλύπτει, την κλεψιά ως εργαλείο πλουτισμού εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Η ουσιαστική διερεύνηση τέτοιων υποθέσεων απαιτεί προανακριτική επιτροπή, δηλαδή διαδικασία που οδηγεί στον καταλογισμό ποινικών ευθυνών. Η επιλογή της κυβέρνησης να κινηθεί μόνο στο επίπεδο της πολιτικής ευθύνης, αποφεύγοντας τη δικαστική διάσταση, ενισχύει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει πραγματική βούληση για κάθαρση, αλλά μια επικοινωνιακή διαχείριση ενός σκανδάλου με βαθιές ρίζες και σαφείς υπευθύνους.