Σημαντική παρέμβαση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκου Ανδρουλάκη, στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ – Αποδόμησε το κυβερνητικό αφήγημα περί “success story” και παρουσίασε ολοκληρωμένο σχέδιο εθνικής στρατηγικής με κοινωνική δικαιοσύνη, θεσμική αξιοπιστία και αναπτυξιακή επανεκκίνηση.
Με λόγο τεκμηριωμένο αλλά πολιτικά αιχμηρό, ο Νίκος Ανδρουλάκης επιτέθηκε στις αποσπασματικές και πελατειακές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, θέτοντας στο επίκεντρο της παρέμβασής του τη στρατηγική παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Από την ενεργειακή κρίση και τη βιομηχανική πολιτική, μέχρι τη φορολογική μεταρρύθμιση και την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν χάρισε κάστανα: κατήγγειλε την αναδιανομή πλούτου υπέρ των λίγων, τα κρυφά deals εξουσίας και την κυβερνητική εμμονή στο real estate ως “επενδυτικό παράδεισο”.
Στην ίδια γραμμή, έδωσε έμφαση στην ανάγκη για κοινωνική συνοχή, αξιοπρεπή εργασία και δικαιοσύνη, ενώ άσκησε δριμεία κριτική για την εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης και την αθέτηση προεκλογικών δεσμεύσεων της ΝΔ. Παράλληλα, παρουσίασε καινοτόμες προτάσεις, όπως το υπουργείο “Made in Greece”, την angel visa, τη δημιουργία Εθνικού Ταμείου Ψηφιακού Μετασχηματισμού και την ενεργειακή στήριξη της βιομηχανίας στα πρότυπα της Ιταλίας.
Το βασικό πολιτικό μήνυμα; «Ή συνεχίζουμε στην ανακύκλωση των παθογενειών ή τολμάμε με σχέδιο και δικαιοσύνη για ένα μέλλον αυτοδύναμο, ευρωπαϊκό και ελληνικό».
Ομιλία Νίκου Ανδρουλάκη, Προέδρου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του ΣΕΒ
Κυρίες και κύριοι,
Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση να μιλήσω σήμερα στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του ΣΕΒ σε μια συγκυρία εξαιρετικά ρευστή για την ανθρωπότητα.
Με την αβεβαιότητα να κορυφώνεται τόσο στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις όσο και στη διαχείριση του πολέμου στην Ουκρανία και τη -ραγδαία επιδεινούμενη- κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Αβεβαιότητα που ενισχύεται και από τη νέα απρόβλεπτη ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Πολλές αναταράξεις και αποφάσεις χωρίς κανόνες .
Όσο για την Ευρώπη, εξακολουθεί δυστυχώς να παραμένει χωρίς ενιαία φωνή και πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις και τις οικονομικές σχέσεις. Συνεχίζει να είναι εξαρτημένη αμυντικά, παραγωγικά και ενεργειακά από τρίτες χώρες.
Σε αυτό το επισφαλές περιβάλλον, η πατρίδα μας που βρίσκεται ιστορικά πάνω σε ένα ενεργό ρήγμα τεκτονικών αλλαγών, οφείλει να ενισχύσει κάθε παράμετρο της εθνικής της ισχύος: Οικονομία, θεσμοί, άμυνα, κοινωνικό κράτος, δημογραφικό.
Σήμερα, δυστυχώς, πληθυσμιακά φθίνουμε και είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το ΑΕΠ μας παραμένει μικρότερο από αυτό του 2009 και παραμένουμε προτελευταίοι ως προς την αγοραστική δύναμη, στην Ευρώπη των “27”. Την ίδια στιγμή που ακόμη και χώρες των Βαλκανίων βελτιώνουν συνεχώς τα εισοδήματά τους. Αυτή η κατάσταση οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.
Παρά την ιστορική ευκαιρία με το Ταμείο Ανάκαμψης, ελάχιστα πράγματα άλλαξαν στο αναπτυξιακό υπόδειγμα της χώρας: ανεπαρκής στήριξη της βιομηχανίας, αδύναμοι θεσμοί, απουσία ισχυρών κινήτρων για επενδύσεις και τεχνολογία.
Αυτές ακριβώς τις προκλήσεις καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα.
Η Βιομηχανία ως Στρατηγικός Πυλώνας
Κυρίες και κύριοι,
Στην εποχή των μεγάλων γεωπολιτικών και οικονομικών ανταγωνισμών που βιώνουμε, οι αναπτυγμένες οικονομίες κατανοούν πλέον τη σημασία της ενεργητικής βιομηχανικής πολιτικής που επανέρχεται στο προσκήνιο, ύστερα από αρκετές δεκαετίες.
Η βιομηχανία μας διαθέτει ήδη μια καλή βάση:
- Παράγει σχεδόν το 1/3 του ΑΕΠ, μαζί με το οικοσύστημά της.
- Προσφέρει 418.000 άμεσες θέσεις εργασίας, περισσότερες από το σύνολο των υπηρεσιών καταλυμάτων και εστίασης.
- Στηρίζει το 40% των εσόδων από φόρους νομικών προσώπων.
- Παρέχει αμοιβές 34% υψηλότερες από τον μέσο όρο της οικονομίας.
Οι Επενδύσεις δεν είναι θέμα τύχης
Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική οικονομία οφείλει να πραγματοποιήσει ακόμα πιο αποφασιστικά βήματα, για να καλύψει το μεγάλο επενδυτικό κενό που άφησε η κρίση.
Οι επενδύσεις, όμως, είναι αποτέλεσμα των συνθηκών και των κινήτρων που μια χώρα προσφέρει. Στην Ελλάδα σήμερα, ποια είναι η κατάσταση;
Οι επιδοτήσεις των αναπτυξιακών νόμων χρειάζονται 4-5 χρόνια για να καταλήξουν στους επενδυτές.
Το κόστος ενέργειας είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη.
Η εκπαίδευση δεν εφοδιάζει τους νέους μας με τις δεξιότητες που χρειάζονται: μόλις το 14% των Ελλήνων εργαζομένων έχει ψηφιακές ικανότητες, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 30%.
Το αποτέλεσμα; Επενδύσεις χαμηλής προστιθέμενης αξίας, εισροές ξένου κεφαλαίου που καταλήγουν στην αγορά ακινήτων και όχι στη βιομηχανία ή την ανάπτυξη τεχνολογιών.
Αποκαλυπτικό στοιχείο; 1 στα 2 ευρώ άμεσων ξένων επενδύσεων πάει στο real estate. Επενδύσεις που δεν ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και την ανθεκτικότητα αλλά δυσκολεύουν τη ζωή των πολιτών.
Η σημερινή ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζει η Νέα Δημοκρατία, έχει σαν αποτέλεσμα το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να κινείται επίμονα στην περιοχή του 6%. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχουμε ξεπεράσει τις παθογένειές μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η διεθνής ανταγωνιστικότητα της χώρας υποχωρεί.
Για εμάς, η παραγωγική ανασυγκρότηση αποτελεί εθνικό στόχο. Αυτόν τον στόχο θέλουμε να υλοποιήσουμε με το δικό μας κυβερνητικό σχέδιο και αυτός είναι ο αγώνας μας και οι προσπάθειές μας για πολιτική αλλαγή στις ερχόμενες εθνικές εκλογές, ώστε να υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που θα δημιουργήσουν μια νέα προοπτική:
Με τη σύσταση μόνιμου υπουργείου Made in Greece, το οποίο θα συγκεντρώσει τις διάσπαρτες διοικητικές δομές για την παραγωγή, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Ένα υπουργείο πρότυπο που θα λειτουργεί ως one stop shop. Με διαφάνεια, με απλές και γρήγορες διαδικασίες. Χωρίς κρυφά deal σε επιτελικά παράκεντρα και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με ημέτερους της εξουσίας .
Ανάπτυξη χωρίς δίκαιη διανομή, δεν είναι βιώσιμη
Κυρίες και κύριοι,
Αν η ανάπτυξη δεν κατανέμεται δίκαια, για ποιο συλλογικό μέτρο επιτυχίας μιλάμε ως κοινωνία; Τα τελευταία χρόνια λαμβάνει χώρα μια τεράστια αναδιανομή πλούτου. Το μερίδιο της εργασίας στο ΑΕΠ είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μειώνεται συνεχώς από το 2020. Ενώ τα κέρδη ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επιπλέον, την εξαετία 2019-2024 οι μέσες ετήσιες αποδοχές των μισθωτών σε πραγματικούς όρους έχουν καταγράψει πτώση. Τι καταδεικνύουν όλα τα παραπάνω;
Ότι αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι ένα Νέο Σχέδιο, ανταγωνιστικής, ανθεκτικής και δίκαιης ανάπτυξης, που θα κινητοποιήσει όλες τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις και θα προσφέρει:
- Στο κράτος, την ευθύνη να διαμορφώσει ένα αναπτυξιακό περιβάλλον διαφανές, σταθερό και δίκαιο, με κανόνες ισότιμου ανταγωνισμού.
- Στους εργοδότες, το κίνητρο να επενδύουν στην τεχνολογία για προϊόντα προστιθέμενης αξίας αυξάνοντας και την παραγωγικότητα και την ανθεκτικότητα.
- Στους εργαζόμενους, τη σιγουριά ότι οι κόποι τους θα ανταμείβονται, το κόστος ζωής θα είναι λογικό, η ζωή τους θα έχει προοπτική.
Οι Στόχοι και οι Δεσμεύσεις μας
Το νέο αυτό σχέδιο, για το οποίο θα αγωνιστούμε, περιλαμβάνει 9 βασικούς άξονες.
1.Κόστος Ενέργειας:
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ναρκοθέτησε το ενεργειακό μέλλον της χώρας. Λόγω των δικών της πολιτικών επιλογών, έχουν προκύψει τρία μεγάλα προβλήματα:
-Υπερβολική και ταχεία εξάρτηση από το φυσικό αέριο.
-Άναρχος και πελατειακός σχεδιασμός της ενεργειακής μετάβασης.
– Ολιγοπωλιακή λειτουργία της αγοράς.
Σήμερα, έχει έρθει η ώρα για μεγάλες αλλαγές. Ειδικά για τη βιομηχανία, το ενεργειακό κόστος αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα. Τι κάνουν άλλες χώρες που μπορούμε να ακολουθήσουμε ως καλή πρακτική;
Έχουμε το Ιταλικό Παράδειγμα, που προσφέρει ένα επιτυχημένο πρότυπο στήριξης της βιομηχανίας και έχει την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Με το μοντέλο αυτό, οι βιομηχανίες εξασφαλίζουν σταθερή και χαμηλή τιμή ρεύματος για το 25% της κατανάλωσής τους, για τρία χρόνια και ως αντάλλαγμα, δεσμεύονται να κατασκευάσουν νέα έργα ΑΠΕ και να προσφέρουν αυτήν την ενέργεια στην αγορά.
Είναι ένα μοντέλο το οποίο καταθέτουμε στο τραπέζι του διαλόγου και μπορούμε να το προσαρμόσουμε στην ελληνική πραγματικότητα.
Άλλωστε, -και θέλω να σταθώ σε αυτό ως σημείο κριτικής-, ο ρυθμός απολιγνιτοποίησης, που όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα θέλαμε να πετύχουμε, έγινε με λάθος τρόπο. Ο ρυθμός έπρεπε να συνδεθεί με τις επενδύσεις στο δίκτυο και την αποθήκευση για να αντιμετωπίσουμε τις εθνικές και τοπικές επιπτώσεις.
2.Φορολογία και Αποσβέσεις
Η οριζόντια ενίσχυση των παραγωγικών επενδύσεων αλλά και της απασχόλησης, με στόχο την αναβάθμιση της κεφαλαιακής βάσης και του ανθρώπινου δυναμικού της ελληνικής οικονομίας, απαιτούν γενναίες μεταρρυθμίσεις στα κίνητρα και στο φορολογικό σύστημα.
Ένα φορολογικό σύστημα ΣΤΑΘΕΡΟ, ΔΙΚΑΙΟ και ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ. Προς αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε:
Να επαναφέρουμε καθεστώς επιταχυνόμενων αποσβέσεων στις επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογία, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
Το μη Μισθολογικό Κόστος να μειωθεί σταδιακά στα επίπεδα του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Η Νέα Δημοκρατία επένδυσε στην Golden Visa. Εμείς αντιπροτείνουμε την angel visa. Δηλαδή, για να πάρει κάποιος visa να πρέπει να επενδύσει στην έρευνα, στην καινοτομία, σε μια start-up, να επενδύσει σε μια νεοφυή μικρομεσαία επιχείρηση και όχι σε κατοικίες, όταν υπάρχει έλλειψη προσφοράς που οδηγεί σε ραγδαία αύξηση των ενοικίων.
Για την πλευρά του κόσμου της εργασίας, είναι αναγκαία όσο ποτέ η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, ώστε οι μισθωτοί να λαμβάνουν πραγματικές αυξήσεις και όχι μόνο ονομαστικές.
Όπως επίσης απαιτούνται παρεμβάσεις στα φορολογικά κλιμάκια ώστε να αρθούν αδικίες που επιβαρύνουν τα εισοδήματα από τη μισθωτή εργασία.
Τέλος, οφείλουμε να αναμορφώσουμε τη σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων. Δεν είναι κοινωνικά δίκαιο η πλειονότητα των πολιτών να επιβαρύνεται με τον δυσβάσταχτο «φόρο πληθωρισμού» λόγω του υψηλού ΦΠΑ. Η Κυβέρνηση, έχει κάνει δημοσιονομικό εργαλείο τον πληθωρισμό. Θυμίζει χώρες της Λατινικής Αμερικής αυτή η πρακτική.
3.Πληθωρισμός-ακρίβεια
Η προστασία του εισοδήματος των πολιτών συνδέεται και με την πάταξη των ολιγοπωλίων. Ο πληθωρισμός παραμένει επίμονα υψηλός: εντός του τελευταίου έτους καταγράφουμε άνοδο άνω του 10% σε αγαθά, υπηρεσίες και ενοίκια.
Ο δομικός πληθωρισμός κινείται σταθερά πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τι δείχνει αυτό; Ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι τιμές, είναι η έλλειψη κανόνων και η αδυναμία ελέγχων. Γι’ αυτό, δεσμεύομαι για μια:
• Ισχυρή Επιτροπή Ανταγωνισμού, ώστε να μπει τέλος στην ασυδοσία των ολιγολογιών: ενέργεια, τράπεζες, μεταφορές, υγεία.
Επίσης δεσμεύομαι για:
• Ενιαία Αρχή Καταναλωτή και αυστηρά πρόστιμα, για να ξέρει ο καταναλωτής στο ράφι ποιος κερδοσκοπεί εις βάρος του.
Η καθημερινή ενημέρωση του καταναλωτή θα ενισχύσει το καταναλωτικό κίνημα, που στην χώρα μας είναι πολύ αναιμικό σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
4.Σύγχρονες Εργασιακές Σχέσεις:
Για εμάς, η εργασία βρίσκεται στον πυρήνα της ταυτότητάς μας, της πολιτικής μας ταυτότητας. Συνδέεται με την ανοδική κοινωνική κινητικότητα, ταυτίζεται με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Ιδιαίτερα για τις νεότερες γενιές. Αυτές που ακόμα και σήμερα επιλέγουν να φύγουν παρά να μείνουν.
Γι’ αυτό, ως παράταξη, επιμένουμε να οικοδομήσουμε ένα πλαίσιο που: Προστατεύει τους εργαζόμενους και ενδυναμώνει τον κοινωνικό διάλογο.
Ποιο είναι το σχέδιο μας: Επανενεργοποίηση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και Επιστροφή στην Κοινωνική Διαπραγμάτευση για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού.
5.Χρηματοδότηση:
Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρώπη με αρνητική αποταμίευση. Την ίδια ώρα, το κόστος του τραπεζικού δανεισμού για νοικοκυριά και επιχειρήσεις παραμένει υψηλό, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν έχει σχεδόν καμία πρόσβαση στην τραπεζική χρηματοδότηση.
Σημαντικά υποτιμημένη παραμένει και η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά.
Για να καλυφθεί λοιπόν σε βάθος χρόνου το επενδυτικό κενό της τάξης του 6% του ΑΕΠ, απαιτούνται γενναίες πρωτοβουλίες. Μία από αυτές, και τη βάζουμε σήμερα εδώ στο τραπέζι της δημόσιας συζήτησης, είναι η μετεξέλιξη της Αναπτυξιακής Τράπεζας σε έναν ενιαίο, ανεξάρτητο αναπτυξιακό θεσμό, με χαρακτηριστικά Ταμείου Εθνικού Πλούτου.
Ο νέος αυτός φορέας:
- – Θα αποτελέσει μοχλό και της βιώσιμης αλλά πάνω απ’ όλα και της περιφερειακής ανάπτυξης, που συνδέεται άμεσα και με το δημογραφικό μαρασμό της χώρας.
- – Θα υπερβεί τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του κατακερματισμένου σημερινού χρηματοδοτικού πλαισίου.
- – Θα ενσωματώσει το «Υπερταμείο» σε ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, τερματίζοντας το καθεστώς κηδεμονίας που επιβλήθηκε με το Τρίτο Μνημόνιο.
Η χρηματοδότησή του μπορεί να προέλθει από:
- Τα υπερπλεονάσματα
- Πόρους του ΕΣΠΑ
- Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας του Υπερταμείου
- Υπόλοιπα του Ταμείου Ανάκαμψης για έργα υποδομών
- Έκδοση ομολόγων με περιορισμένη κρατική εγγύηση
- Δικαιώματα εκμετάλλευσης φυσικών πόρων (ορυκτών, ενεργειακών, θαλάσσιων).
Με αυτό τον τρόπο, μπορούμε να δημιουργήσουμε -όπως κάνουν και άλλες χώρες- έναν:
- Προληπτικό μηχανισμό δημοσιονομικής σταθερότητας που θα αξιοποιεί τα κρατικά έσοδα από διάφορες πηγές, με τρόπο διορατικό και υπεύθυνο -όχι πελατειακό, επιδοματικό και προεκλογικό, όπως συμβαίνει σήμερα- και έναν
- αναπτυξιακό πυλώνα με μακροπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα (10–20 ετών).
6.Χωροθέτηση:
Αν θέλουμε να μιλάμε για ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας, οφείλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα των Βιομηχανικών Περιοχών μας. Σήμερα, δυστυχώς, πολλές Βιομηχανικές Περιοχές και Βιομηχανικά Πάρκα υπολειτουργούν, στερούνται βασικών υποδομών, πάσχουν από αντιαναπτυξιακές αγκυλώσεις και επιβάλλουν υπέρογκες, παράλογες χρεώσεις προς τις εγκατεστημένες επιχειρήσεις.
Γι’ αυτό, απαιτούνται στοχευμένες παρεμβάσεις:
(α) Δυνατότητα αναθεώρησης των Κανονισμών Λειτουργίας των ΒΙΠΕ με την απλή βούληση των επιχειρήσεων που κατέχουν το 20% της καθαρής έκτασης.
(β) Σχεδιασμός Νέων Βιομηχανικών Περιοχών, ειδικά εκεί όπου καταγράφεται ανάγκη εγκατάστασης νέων μονάδων.
(γ) Ανάδειξη Συνεργειών και Οικονομιών Κλίμακας ώστε να δρομολογηθεί συγκέντρωση ομοειδών παραγωγικών δραστηριοτήτων και να επιτευχθούν καλύτερες οικονομίες κλίμακας ενισχύοντας το μάρκετινγκ, τις εξαγωγές και την έρευνα.
(δ) Κατασκευή ενεργειακών υποδομών και έργων εξοικονόμησης ενέργειας για κάθε Βιομηχανική Περιοχή, αλλά και σύνδεσή τους με τα εθνικά δίκτυα μεταφορών για πλήρη ενοποίηση των εφοδιαστικών αλυσίδων.
7.Διασύνδεση Εκπαίδευσης και Βιομηχανίας, πολύ κρίσιμος άξονας:
Βιομηχανική ανάπτυξη σημαίνει και επένδυση στη γνώση και τη νέα τεχνολογία. Σημαίνει εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες. Σήμερα, λοιπόν, είναι η στιγμή να οικοδομήσουμε πραγματικές συμμαχίες μεταξύ ακαδημαϊκής κοινότητας, ερευνητικών κέντρων και βιομηχανίας, δημιουργώντας clusters και οικοσυστήματα καινοτομίας.
Για εμάς, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι εργαλείο ευημερίας αν συνοδευτεί από στρατηγική και θεσμικό πλαίσιο, που θα προστατεύει τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα.
Ήδη όμως έχουμε μείνει πίσω. Για εμάς προτεραιότητά είναι η διαμόρφωση ενός Εθνικού Ταμείου Ψηφιακού Μετασχηματισμού, με στόχο την επιδότηση της επανακατάρτισης εργαζομένων, τη δημιουργία προγραμμάτων “AI για όλους” – ειδικά προγράμματα – με προσβάσιμο περιεχόμενο, αλλά και τη χορήγηση κινήτρων στις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις προκειμένου να εντάξουν την Τεχνητή Νοημοσύνη στη λειτουργία τους.
8.Ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας:
Τα πράγματα άλλαξαν, ακόμα και οι Γερμανοί – και η κυβέρνηση και ο λαός – έχουν μπει σε ένα άλλο mood, μετά τη βάρβαρη και παράνομη εισβολή στην Ουκρανία. Σε μια εποχή των γεωπολιτικών εντάσεων, έχουμε χρέος να αξιοποιήσουμε το πρόγραμμα ReArm EU για να εκσυγχρονίσουμε και να ενισχύσουμε την εγχώρια αμυντική βιομηχανία.
Είναι η στιγμή για μια νέα αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής άμυνας και εμείς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για να απαντήσουμε καθαρά στο ερώτημα που ταλανίζει δεκαετίες την ελληνική κοινωνία:
Θα παραμείνουμε καταναλωτές “φαραωνικών” εξοπλιστικών προγραμμάτων ή θα μετατραπούμε και σε παραγωγούς ή και σε συμπαραγωγούς;
Για να έχουμε κάποιο όφελος και ως οικονομία και ως κοινωνία. Αυτή η μεγάλη πρόκληση δεν έχει απαντηθεί με αξιόπιστο σχέδιο, με οργανωμένη στρατηγική από τη σημερινή κυβέρνηση.
Το δικό μας Όραμά μας για την Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία
Είναι ώρα να αλλάξουμε πορεία. Να ενισχύσουμε τον κλάδο ώστε να:
- Στηρίξει την εθνική μας άμυνα.
- Να αποκτήσουμε προστιθέμενη αξία στην οικονομία.
- Να διεκδικήσουμε συμπαραγωγές εξοπλιστικών συστημάτων και με τρίτες χώρες, όπου αυτό είναι εφικτό.
- Να ενισχύσουμε και να υλοποιήσουμε επενδυτικά προγράμματα αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία της Λευκής Βίβλου και το SAFE.
Θα είναι παράλογο και εθνικά επικίνδυνο το SAFE να το αξιοποιήσουν περισσότερο τουρκικές ιδιωτικές εταιρείες και όχι οι δικές μας. Και βέβαια θεωρώ αποτυχία της κυβέρνησης που επέτρεψε σε αυτό τον τομέα να μπορούν να υμμετάσχουν και τρίτες χώρες, -και δε μιλώ για τις ΗΠΑ ή τον Καναδά-. Μιλώ για την Τουρκία. Θα έπρεπε να υπάρχει ειδική ρήτρα που θα απαγόρευε οποιαδήποτε συμμετοχή χώρας που παραβιάζει ή απειλεί κυριαρχικά δικαιώματα χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για την επίτευξη του δικού μας οράματος εκσυγχρονισμού της ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας προτείνουμε την ίδρυση Γενικής Γραμματείας για την Άμυνα, με ενιαία πολιτική ευθύνη για τις αμυντικές επενδύσεις και την αμυντική βιομηχανία.
9ος άξονας, τελευταίος και ίσως ο σημαντικότερος.
Σε μια εποχή κρίσης της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς, την πολιτική και βεβαίως τη δικαιοσύνη. Σοβαρές επενδύσεις χωρίς αξιόπιστη Δικαιοσύνη δεν μπορούν να υπάρξουν, ιδιαίτερα από το εξωτερικό. Ούτε χωρίς ένα συνεκτικό θεσμικό πλαίσιο λογοδοσίας και διαφάνειας.
Προς αυτή την κατεύθυνση, προτείνουμε τρία συγκεκριμένα μέτρα αξιοπιστίας και θεσμικής θωράκισης της διάκρισης των εξουσιών και της εύρυθμης λειτουργίας της δικαιοσύνης:
- Αλλαγή στον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της δικαιοσύνης.
- Δεύτερο και σοβαρό ζήτημα, αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Δεν μπορούμε να ζήσουμε ξανά φαινόμενα όπως αυτά του κ. Τριαντόπουλου και του κ. Καραμανλή και όσων απ’ ότι φαίνεται έρχονται. Διότι έχει κατοικοεδρεύσει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας.
- Και τρίτο σημείο: Πρέπει να απαγορεύεται τέσσερα χρόνια μετά την αφυπηρέτηση των δικαστών να μπορούν να παίρνουν δημόσιο αξίωμα.
Θέλω να σας πω ότι εδώ υπάρχει και ένα δείγμα αναξιοπιστίας της Νέας Δημοκρατίας. Την πρόταση αυτή την έχουμε καταθέσει δύο φορές ως τροπολογία σε διαφορετικά νομοσχέδια. Έχουμε καλέσει δύο φορές τη Νέα Δημοκρατία να το ψηφίσει ως ένα βήμα θωράκισης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και δύο φορές η Νέα Δημοκρατία το απέρριψε. Αλλά θέλω να σας πω ότι ήταν στο προεκλογικό της πρόγραμμα. Όσο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και γινόταν παιχνίδια με τη δικαιοσύνη έλεγε ότι θα πάρει αυτό το μέτρο και τώρα που έγινε η ίδια κυβέρνηση αρνείται να το ψηφίσει την ώρα που το προτείνει το ΠΑΣΟΚ.
Κυρίες και κύριοι,
Η πατρίδα μας βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και γι’ αυτό χρειάζεται αξιοπιστία προς τους ετέρους μας και οργανωμένο σχέδιο για όλα τα κορυφαία ζητήματα, την οικονομία, την ανάπτυξη, την άμυνα, το κοινωνικό κράτος.
Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι:
Ή θα συνεχίσουμε στο δρόμο αναπαραγωγής παθογενειών του χθες ή στην καλύτερη περίπτωση διορθώνοντας κάποιες από τις παθογένειες του χθες ή θα τολμήσουμε να συγκρουστούμε, να κάνουμε ρήξεις και να πάρουμε αποφάσεις για να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Αν ακολουθήσουμε τον πρώτο δρόμο, αυτόν που σήμερα βαδίζει η χώρα, κινδυνεύουμε να βρεθούμε ενώπιον μίας μεγάλης εκπλήξεως. Θα βρεθούμε ως χώρα με αποδυναμωμένους όλους τους συντελεστές εθνικής ισχύος.
Πιστεύω βαθιά και αγωνίζομαι, ώστε όλοι μαζί, κράτος, εργοδότες και εργαζόμενοι, μπορούμε να κάνουμε την αναγκαία υπέρβαση.
Για μια βιώσιμη και ανθεκτική ανάπτυξη,
για την ενίσχυση της εθνική μας ισχύος,
για την αντιμετώπιση του δημογραφικού,
για την εμπέδωση του σεβασμού του πολίτη
και εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όλα αυτά είναι μονόδρομος για να πάει μπροστά η Ελλάδα και η νέα γενιά να βαδίσει στο μέλλον με αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση!