ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΗ ΓΡΑΨΑ
Πολλοί είναι αυτοί που ακόμα και σήμερα, 28 ολόκληρα χρόνια μετά, θυμούνται και νοσταλγούν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και δεν έχουν άδικο άλλωστε. Η σκιά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και της εν Ελλάδι κεντροαριστεράς είναι πολύ βαριά και κάθε εξέλιξη στον πολιτικό του χώρο, αυτονόητα συγκρίνεται με αυτόν. Ο Ανδρέας για πολλούς είτε τον έζησαν είτε όχι, παραμένει το μέτρο. Και όσο η παράταξή του προσπαθεί να ξαναβρεί τον δόμο της και να ορθοποδήσει πολιτικά, μέσα σε ένα σύνθετο παγκόσμιο περιβάλλον, ουκ ολίγοι θα νοσταλγούν τον Ανδρέα και τις μαεστρικές επιλογές του στο εθνικό και το παγκόσμιο επίπεδο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε αυτό που λένε οι Αμερικανοί μια larger than life πολιτική φιγούρα. Διαπρεπής οικονομολόγος παγκόσμιου βεληνεκούς και πολιτικός “αντάρτης” με αντιφατικά χαρακτηριστικά.
Το απόλυτο πατερναλιστικό πρότυπο για τους “μη προνομιούχους” και το “μεγάλο αίνιγμα” για τους διεθνείς παρατηρητές.
Η ευρεία γκάμα αξιολογήσεων που τον συνόδευε του έδινε και την δυνατότητα να απευθύνεται σε διευρυμένα ακροατήρια, εμπνέοντας πολλούς άξιους ανθρώπους να προσφέρουν στην δημόσια διοίκηση και την πατρίδα.
Ταυτόχρονα, και εν άγνοια του πολλές φορές, παρείχε στην μετριοκρατία την δυνατότητα “να κάνει καριέρα” ακόμα και σήμερα, επικαλούμενη το όνομα του.
Αναμφίβολα υπήρξε λαϊκός ηγέτης και εθνικό σύμβολο. Με τις πρωθυπουργίες του να αποτελούν τα τελευταία απτά παραδείγματα κοινωνικής κινητικότητας και πατριωτικής αντίληψης.
28 χρόνια μετά τον θάνατο του, λείπει από την παράταξη του, που ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον σαν εκείνον-ενώ ενδόμυχα ψάχνει εκείνον και μόνο-για να κάνει την απαραίτητη για εκείνην πολιτική επανεκκίνηση της.