Της Κατερίνας Σολωμού
Το βράδυ της Δευτέρας (2/6) στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου στην Πάτρα πραγματοποιήθηκε μια πολιτική εκδήλωση με θέμα «Για μια προοδευτική Ελλάδα: Προκλήσεις – Προτάσεις».
Η εκδήλωση οργανώθηκε από την, αγνώστων λοιπών στοιχείων, «Επιτροπή Πρωτοβουλίας Πάτρας» και σ’ αυτήν πήραν μέρος ένας ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (Κ. Αρβανίτης), μια βουλευτής της Νέας Αριστεράς (Έφη Αχτσιόγλου), ένας πρώην Υπουργός και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ (Χ. Καστανίδης), μία πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ που στη συνέχεια πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ (Λούκα Κατσέλη), ο Ν. Μακρής, συμπρόεδρος του κόμματος που έχει ιδρύσει ο Πέτρος Κόκκαλης, ενώ την εκδήλωση παρουσίασε και συντόνισε ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος βουλευτής του κόμματος στην Αχαΐα (Μ. Σκανδάμης).
Περί τίνος πρόκειται;
Ας μιλήσουμε έξω από τα δόντια. Στο χώρο της αντιπολίτευσης υπάρχουν αυτοί που δεν πιστεύουν συνολικά στις δυνατότητες της κεντροαριστεράς να ανακάμψει και στο χώρο του ΠΑΣΟΚ αυτοί που δεν πιστεύουν ότι είναι σε θέση να μπει σε τροχιά κυβερνησιμότητας.
Θα είμαι απολύτως ειλικρινής. Δεν έχω να πω το παραμικρό στους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς που έχουν τις δικές τους αγωνίες. Είναι δικαίωμά τους να προκαλούν ζυμώσεις και να προετοιμάζουν, ενδεχομένως, το έδαφος για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα.
Μου είναι όμως αδύνατο να κατανοήσω τι δουλειά έχουμε εμείς, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, σε αυτές τις ζυμώσεις.
Παραμένουμε στο ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα εργαζόμαστε για τη συγκρότηση νέου κόμματος;
Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ευθεία υπονόμευση του ΠΑΣΟΚ;
Ποια πολιτική ηθική συμβαδίζει με αυτήν τη συμπεριφορά;
Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα. Ο νέος φορέας που ονειρεύονται ορισμένοι δεν θα είναι, καθώς λένε, ακόμα ένα κόμμα, αλλά το σχήμα που θα απορροφήσει τα υπάρχοντα κόμματα.
Δεν ξέρω πόσο πρόθυμοι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά να απορροφηθούν ή ακόμα και να αυτοδιαλυθούν στο όνομα ενός νέου φορέα. Αν όμως μερικοί φαντασιώνονται την αυτοδιάλυση ή την απορρόφηση του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο αγνοούν το ιστορικό φορτίο που φέρει το ΠΑΣΟΚ αλλά ταυτόχρονα είναι και βαθιά νυχτωμένοι.
Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ του μια σημαία ευκαιρίας.
Θα συνεχίσει το δρόμο του σε πείσμα όσων, εντός κι εκτός κόμματος, το υπονομεύουν, με στόχο την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.