Αποκαρδιωτικές εικόνες καταγράφηκαν σήμερα από κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι καταγγέλλουν την πλήρη εγκατάλειψη δημόσιου χώρου, με φθορές, κινδύνους για τη δημόσια υγεία και την ασφάλεια, αλλά και παντελή αδιαφορία από τις αρμόδιες αρχές.
Στις φωτογραφίες που εξασφάλισε το ρεπορτάζ, διακρίνονται σκουπίδια, σπασμένα υλικά, επικίνδυνες κατασκευές και μια γενικευμένη εικόνα παραμέλησης. Ο χώρος, που υποτίθεται πως προορίζεται για χρήση από το κοινό, βρίσκεται σε κατάσταση που όχι μόνο δεν επιτρέπει την ασφαλή πρόσβαση, αλλά συνιστά εν δυνάμει εστία μόλυνσης και ατυχημάτων.
Τι δείχνουν οι φωτογραφίες:
📍 Φθαρμένες επιφάνειες, σπασμένα τμήματα δαπέδου και απορρίμματα διάσπαρτα, χωρίς καμία πρόβλεψη για καθαριότητα ή αποκατάσταση.
📍 Επικίνδυνη κατασκευή από ξύλο ή μέταλλο, εκτεθειμένη σε κοινόχρηστο σημείο, με εμφανή σημάδια φθοράς. Αποτελεί σοβαρό κίνδυνο, ιδίως για παιδιά.
📍 Σκουπίδια πεταμένα ανάμεσα σε βλάστηση, με ενδεχόμενο μετατροπής της περιοχής σε μικρή «χωματερή», ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες.
Φωνή απόγνωσης από τους κατοίκους
Όπως αναφέρουν περίοικοι, το πρόβλημα είναι διαρκές και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις, δεν υπάρχει καμία ανταπόκριση. «Δεν ζητάμε κάτι εξωπραγματικό. Θέλουμε να ζούμε σε ένα περιβάλλον καθαρό και ασφαλές», λέει χαρακτηριστικά κάτοικος της περιοχής.
Οι ίδιοι τονίζουν ότι τα σημεία είναι προσβάσιμα σε μικρά παιδιά και ηλικιωμένους, και ότι δεν υπάρχει καμία σήμανση ή μέτρο πρόληψης για αποφυγή ατυχημάτων.
Η σιωπή των αρμόδιων και η ανάγκη για άμεση παρέμβαση
Μέχρι την ώρα που γράφεται το ρεπορτάζ, δεν υπήρξε επίσημη απάντηση από τον δήμο ή άλλο αρμόδιο φορέα. Η αδράνεια, όμως, δεν είναι πλέον επιλογή. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Οι κάτοικοι ζητούν άμεσα:
Καθαρισμό και αποκατάσταση των ζημιών
Απομάκρυνση επικίνδυνων υλικών
Μόνιμη φροντίδα του χώρου και επαναφορά του στη λειτουργική του χρήση
Όταν ο δημόσιος χώρος εγκαταλείπεται, η κοινωνία φθίνει
Η εικόνα των εγκαταλελειμμένων χώρων δεν είναι απλώς ζήτημα αισθητικής – είναι αντανάκλαση της σχέσης κράτους και πολίτη. Όταν η πολιτεία δεν φροντίζει τα κοινά, δίνει το μήνυμα της αδιαφορίας. Και όταν η φωνή των κατοίκων δεν ακούγεται, τότε η εγκατάλειψη δεν είναι απλώς φυσική – είναι πολιτική.
