ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΟΛΩΜΟΥ
Αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση να κοιτάζουμε κατάματα τα πραγματικά μας προβλήματα και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυρίως το τελευταίο δίμηνο, έχει δυναμώσει ένα κλίμα αμφισβήτησης των θέσεων του ΠΑΣΟΚ.
Το κλίμα αυτό στηρίζεται σε μια σειρά δημοσκοπήσεων των μηνών Μαρτίου και Απριλίου που όντως καταγράφουν μια δημοσκοπική κάμψη. Προσωπικά εκτιμώ ότι η κάμψη αυτή έχει συγκυριακά χαρακτηριστικά και σύντομα θα αναστραφεί. Αλλά το ζήτημα δεν έχει να κάνει με τις προσωπικές μου εκτιμήσεις.
Μπορώ να κατανοήσω την ανάγκη που ωθεί την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς του Μεγάρου Μαξίμου που έχουν τους λόγους να επιδιώκουν την αποδυνάμωση του Νίκου Ανδρουλάκη και του ΠΑΣΟΚ. Για τη Νέα Δημοκρατία είναι δώρο εξ ουρανού να έχουν απέναντί τους μια πολιτικό, εννοώ την κυρία Κωνσταντοπούλου, χωρίς κόμμα και πρόγραμμα και όχι το ΠΑΣΟΚ που παραμένει πάντα ένα εν δυνάμει κυβερνητικό κόμμα.
Ήμασταν και παραμένουμε η παράταξη της ευθύνης και της λογικής. Οφείλουμε να στηρίξουμε τις θέσεις και προτάσεις μας σε μια περίοδο διεθνών πολιτικών ανακατατάξεων και ανόδου του λαϊκισμού, τον οποίο η Κυβέρνηση υπηρετεί και ενισχύει μέσω ελέγχου των ΜΜΕ.
Η νεα αποκάλυψη του σκιώδους μηχανισμού διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, αλλοίωσης πραγματικότητας και αισχρών προσωπικών επιθέσεων σε πολιτικούς αντιπάλους, με χρηματοδότηση από δημόσιο χρήμα και επιχειρηματίες “φίλους”, δικαιώνει για μια ακόμα φορά όσους φωνάζουμε για ένα πραγματικό φεουδαρχικό σύστημα διακυβέρνησης με θύματα την χώρα και τους πολίτες της.
Είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων μας να αντισταθούμε, προστατέψουμε την κοινωνία.
Η πολιτική στάση αυτή πηγαίνει πέρα από τα πρόσωπα και αγγίζει την ίδια την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ ως παράταξη ευθύνης, δύναμη προοπτικής. Είτε θα βαδίσουμε ενωμένοι και συσπειρωμένοι γύρω από την ηγεσία μας προβάλλοντας συστηματικά τις προγραμματικές μας θέσεις, αναπτύσσοντας και προτείνοντας περισσότερες ουσιαστικές λύσεις, είτε θα βιώσουμε ακόμα μια χαμένη ευκαιρία παραμένοντας θεατές εξελίξεων.
Μόνο που οι ευκαιρίες, όπως μας θύμισε ο αείμνηστος Κώστας Σημίτης, δεν είναι άπειρες.