Του Γιάννη Λίτινα
Όταν σε μια κοινωνία που έχει εκφράσει πολλαπλώς στο παρελθόν την δυσαρέσκεια της για την λειτουργία και την επάρκεια της πολιτικής και των πολιτικών που συμμετέχουν σε αυτήν, εσύ ως πολιτικό σύστημα – και κυρίαρχα η Κυβέρνηση ως ο αποφασίζων και καθορίζων τα παραπάνω , που μάλιστα είχες ανέλθει στην εξουσία ως η υποτιθέμενη απάντηση στη φαυλότητα – της απαντάς με απαξίωση των Θεσμών, παράκαμψη των λειτουργιών και σκιές στη λήψη των αποφάσεων τότε δεν προκαλείται ουδεμία έκπληξη από την αποστροφή της κοινωνίας στην «παλιά πολιτική» όπως την θεωρεί και τον εναγκαλισμό της με στοιχεία βίαιου πολιτικού αναθεωρητισμού, χωρίς κανένα στοιχείο πραγματικής και ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης. Μια επιλογή διαμαρτυρίας, αδιαφορώντας για το πού αυτό μπορεί να οδηγήσει.
Το ζήσαμε και στο παρελθόν με τα δικά του τότε χαρακτηριστικά όμως ουσιαστικά είναι ένα άλλο Deja Vu.
Οι ευθύνες της τωρινής Κυβέρνησης – που κυβερνά ανεμπόδιστα και κυριαρχικά 6 συναπτά έτη, ας μην το ξεχνάμε – αλλά και της προηγούμενης περιόδου όπου στιγματίστηκε από την διεθνώς πλέον επονομαζόμενη kolotoumpa και την συμπόρευσή της με την Άκρα Δεξιά είναι τεράστιες και αυτό το απότοκο ζούμε στις πρόσφατες περιγραφές των δημοσκοπήσεων.
Η κοινωνία δεν δρα, αντιδρά τώρα. Και αντιδρά σε όλα εκείνα που θεωρεί πως την προσβάλλουν και την απαξιώνουν.
Τα τελευταία των Τεμπών, η διάχυτη πεποίθηση της κοινωνίας πως επιχειρήθηκε συγκάλυψη και κουκούλωμα, οι πρόσφατες αποφάσεις της Κυβέρνησης – από τα χειροκροτήματα του Καραμανλή στους θεσμικούς ακροβατισμούς της Προανακριτικής Τριαντόπουλου – έγιναν τρόπο τινά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Θα τολμούσα να πω πως και όσα συνέβησαν πέρυσι το καλοκαίρι στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν στην κοινωνία πως ούτε εκεί θα βρεί απάγκιο λόγω έλλειψης θεσμικής και σοβαρής συμπεριφοράς.
Το ΠΑΣΟΚ κάνει μια συνεπή προσπάθεια Θεσμικής πορείας με σεβασμό στην Δημοκρατία και προσπάθεια ενίσχυσης της. Δυστυχώς το περιρρέον κλίμα δεν επιτρέπει το μήνυμα του να περάσει καθαρό στην κοινωνία. Ίσως και κάποια εσωτερικά θέματα του, το οπισθοχωρούν και πρέπει να λυθούν με καθαρότητα και αποφασιστικότητα.
Ακόμα και αν του αναλογούν ευθύνες για την σημερινή στροφή μέρους της κοινωνίας, αυτές πρέπει να αναλογιστούν στο μέτρο και στο βαθμό που την τελευταία εικοσαετία έχει καθορίσει αποφάσεις και έχει λειτουργήσει ως οδηγός εξελίξεων. Και αυτό το διάστημα είναι και μακριά αλλά και ελάχιστο ως μέρος του χρόνου αλλά και των αποφάσεων που λήφθησαν.
Όμως δεν έχει άλλον τρόπο να πολιτευτεί αν θέλει να είναι ο ρεαλισμός, η αξιοπιστεία και η αλήθεια αυτά που θα δώσουν προοπτική στην πολιτική γενικά, όχι μόνο στον εαυτό του.
Θα ήταν ίσως εύκολο να παρασυρθεί σε ατραπούς αναθεωρητισμού, λαϊκισμού, εύπεπτων προτάσεων προκειμένου να αποταθεί στο θυμωμένο μέρος της κοινωνίας.
Όμως δεν θα ήταν ΠΑΣΟΚ τότε.
Γιατί ουδέποτε το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε αυτά τα τμήματα της κοινωνίας, ουδέποτε επέλεξε αυτή την όχθη του ποταμού. Και δεν πρέπει να το κάνει και τώρα.
Αυτοί που ζητούν από το ΠΑΣΟΚ να το κάνει, δεν ζητούν το ΠΑΣΟΚ. Ζητούν κάτι άλλο, ξένο ως προς την Ιστορική διαδρομή του.
Το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία πολλά χρόνια πορεύεται αταλάντευτα με αξίες την αλήθεια, προσαρμοσμένη στην σύγχρονη πραγματικότητα. Οι προτάσεις του ήταν προωθητικές, μετρημένες και ρεαλιστικές.
Γιατί σκοπός του είναι να συνομιλήσει με το μέρος εκείνο της κοινωνίας που θέλει σοβαρότητα, θεσμικότητα, αξιακή πορεία της χώρας, πραγματική πρόοδο. Δεν ενδιαφέρθηκε – και σωστά – να απευθυνθεί στα άκρα των πολιτικών σκέψεων και πράξεων.
Έτσι πρέπει να συνεχίσει να το κάνει, λαμβάνοντας ίσως και δύσκολες αποφάσεις για το ίδιο, αναγκαίες όμως, που θα επιτρέψουν το μήνυμα του να περάσει καθαρότερα, αμεσότερα και διαυγέστερα στην κοινωνία.
Όμως η ευθύνη του παραμένει σταθερή και αταλάντευτη συνολικά για την Πολιτική στη χώρα μας. Να προτείνει θέσεις, λειτουργίες και πολιτικές για την Πολιτική που θα στοχεύει στην Αλήθεια και την Πραγματικότητα.
Μόνον έτσι θα δώσει βήμα και έδρα σε εκείνους της κοινωνίας που έχουν την ίδια σκέψη στο μυαλό τους. Μόνον έτσι όμως θα πείσει και την απέναντι όχθη πως αυτός είναι ο ασφαλής δρόμος για τις επόμενες ημέρες της χώρας.
Έτσι οφείλει να συνεχίσει.
Ας προβληματιστούν όσοι τσαλακώνουν την Πολιτική για χατήρι της καρέκλας ή της εξουσίας ή της αυτοεπιβεβαίωσης. Ο καιρός δεν είναι πολύς. Και τα βήματα πρέπει να είναι σταθερά και αταλάντευτα. Για το σύνολο της Πολιτικής. Αλλά πάνω από όλα για την πορεία της χώρας. Με την οποία δεν μπορούμε να παίζουμε.